علائم کور رنگی

کور رنگی چیست؟

در اول نامطلوب نیست اندکی بیشتر با این اختلال آشنا شویم.

هر انسانی که از نعمت بینایی کامل بهره مند است، شاید نتواند وضعیت اشخاص گرفتار به بیماری کوررنگی را بدرستی درک کند.

در حقیقت اشخاص گرفتار به بیماری کوررنگی در عین شباهت، تفاوت هایی نیز با همدیگر دارند که نگاهشان به جهان پیرامون را به کلی دگرگون کرده است.

در وهله‌ی نخست شاید نام کور رنگی افراد تندرست را گرفتار این سوءتفاهم کند که افراد گرفتار فاقد توانایی مشاهده‌ی همه رنگ‌ها هستند و دنیا را یکسره تیره و سفید می‌بینند، ولی در واقع بیشتر از ۹۹ درصد انسانهای مبتلا به این بیماری قادر به مشاهده و تشخیص رنگ‌ها هستند.

شاید بهمین سبب است که عبارت «کمبود دید رنگی» یا «اختلال در دید رنگ» ( Color Vision Deficiency ) که به اختصار CVD نامیده میشود، این نقص را مناسب‌تر تشریح میکند.

بر اساس اطلاعات ارائه شده در این وبسایت، در حدود ۰ پنج درصد از خانمها (یک نفر از هر دویست نفر) و هشت درصد مردان (یک نفر از هر دوازده نفر) مبتلا به یکی از اشکال کور رنگی هستند.

درباره این کمبود رنگ شاهد اختلافاتی چند بین افراد گرفتار هستیم که نامطلوب نیست آن‌ها را با شما عزیزان نیز در میان بگذاریم.

انواع دسته‌های کور رنگی

در حالت کلی مبتلایان به کور رنگی امکان دارد در یکی از این گروه‌ها جای داشته باشند.

Deuteranomalia یا سبز دشوار بینی : این اشخاص کلا همه چیز را به صورت رنگ پریده مشاهده میکنند.

Protanopia یا سرخ کوری : آن‌ها همه چیز را با تمی از رنگ سبز مشاهده میکنند.

Tritanopia یا آبی کوری : این اشخاص نیز جهان را متمایل به رنگ‌های سبز- صورتی می‌بینند.

و نهایتا MonoChromacy یا تک رنگ بینی که در کل انرژی مشاهده‌ی هیچ رنگی را ندارند و همه چیز از نظرشان تیره و سفید است.

البته درصد بسیار اندکی از جمعیت دنیا به این نوع از کور رنگی گرفتارند.

در دنباله با مشاهده‌ی تصاویری چند، این اختلاف دید را مناسب‌تر درک خواهید کرد.

این تصویر نشان دهنده‌ی نمایش رنگ‌ها از دید یک فرد با بینایی تندرست و سالم است.

رایج‌ترین نوع کور رنگی بنام سبز دشوار بینی شناخته میشود.

در حدود چهار ۶۳ درصد مردان و ۰ سی و شش درصد خانمهای مبتلا به این نوع اختلال دید رنگ هستند که بسیاری از آنها حتی خودشان متوجه این مسئله نیز نشدند.

مبتلایان به این اختلال بسختی قادر به تشخیص رنگ‌های سبز و قرمز هستند.

بیمارانی که در این دسته جای دارند، همه رنگ‌ها را بشکل متمایل به سبز و صورتی می‌بینند و در کل رنگ‌های آبی و سبز را همراه هم اشتباه می‌گیرند.

این اختلال یکی از نادرترین انواع شب کوری است و به نظر میاد که تنها ۰ ۰۰۰۱٪ خانمها و آقایان مبتلا به این بیماری هستند.هنگامی که شخصی مبتلا بدین شکل کور رنگی باشد، تمام سایه‌های رنگ‌های سبز و قرمز را به شکلی رنگ پریده مشاهده میکند، البته این مسئله در زمینه دو رنگ زرد و آبی صدق نمی‌کند.

مجموعا این اشخاص به خاص قادر به تشخیص رنگ قرمز نیستند.

تنها در نزدیک به یک درصد مردان تجربه‌ی این مشکل را دارند.

در میان انواع گوناگون کور رنگی، این مورد بسیار خیلی بندرت دیده می‌شود و جمعیت بسیار بسیار اندکی را گرفتار کرده است.

در صورت مبتلا شدن به این اختلال، فرد قادر به تشخیص هیچ رنگی نیست و جهان را بطور کامل تیره و سفید می‌بیند.