راه هایی که میفهمیم. اکسیژن خون مان اندک است.
اکسیژن یکی از فراوانترین عنصرها در دنیاست، ولی با این حال جالبه که بدانید بسیارند کسانی که معضلات و مشکلات تنفسی دارند و به مقدار مکفی اکسیژن نمیگیرند.
تنفس کردن یک حرکت غیرارادی است که بدن ما چه آگاه باشیم و چه نه، خودش انجام میدهد.
یعنی برای اینکه نفس نکشیم، باید آگاهانه خود را ناچار کنیم تا تنفس را متوقف کنیم! بدن ما برای زنده ماندن به اکسیژن احتیاج دارد، نه صرفا برای اینکه به تنفس ادامه دهد، بلکه برای بواسطهی خون، اکسیژن را در تمام بدن به گردش میاندازد تا به همه اندامهای حیاتی، سلولها و بافتهای بدن اکسیژن برسد.
چنانچه خون به میزان لازم اکسیژن نداشته باشد به این حالت هیپوکسمی یا هیپوکسی گفته میشود.
هیپوکسی احتمال دارد حاد باشد، یعنی ناگهان و بدلیل یک موقعیت اورژانسی پیش بیاید و یا مزمن باشد، یعنی با گذشت زمان بوجود بیاید.، به عنوان مثال به علت یک بیماری درازمدت مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) پایین بودن سطح اکسیژن خون چه سبب دشواریهای جدی بشود و چه نه، بهرحال راههایی وجود دارد که بفهمید میزان اکسیژن خون تان به میزان کفایت نمیکند.
نشانههای کمبود اکسیژن در خون
یک نشانه معمول کمبود اکسیژن خون، احساس کاستی و سرگیجه افزونتر از حد نرمال است.
اغلب افراد وقتی سریعا از جای خود بلند میشوند، ناگهان به مدت کوتای سرشان گیج میرود یا چشمان شان سیاهی میرود.
ولی اشخاصی که اکسیژن مکفی در خون خود ندارند، تقریبا روزانه و بطور مکرر این حالت را تجربه میکنند.، یعنی هنگام هر فعالیتی، چه سبُک و چه سنگین.
ماهیچه بدون اکسیژن، صرفا برای مدت محدودی میتواند سوخت بسوزاند و قطعا استمرار پیدا نخواهد کرد.
بنابراین پایین بودن میزان اکسیژن گلبولهای قرمز خون چنانچه مزمن شود سبب کاستی عضلات خواهد شد.
البته متداول نیست که پایین بودن اکسیژن خون، فقط سبب کاستی ماهیچه به عنوان تنها نشانه شود؛ بلکه انتظار میرود به همراه سختی نفس باشد.
خون، اکسیژن را به سراسر بدن میرساند، بنابراین کاستی یا سرگیجه علامتی است که نشون میدهد خون تان اکسیژن لازم را به همه جاهای واجب و ضروری نمیرساند.
ملال و خستگی مزمن ، یکی از نشانههای اساسی کمبود اکسیژن در خون است.
حس خسته بودن، انواع گوناگونی دارد، ولی ملال و خستگی متعاقب از هیپوکسی، مزمن و بی انتها است.
بدون تبادل مناسب گازها، اندام تان قادر نیست اکسیژن مورد نیازش را بدست بیاورد.
با گذشت زمان، کمبود اکسیژن خون استمرار پیدا کرده و هیپوکسی ایجاد میشود.
وقتی سطح اکسیژن بدن پایین باشد، حس خسته بودن میکنید.
وقتی ششها نتوانند به خوبی هوا را دم و بازدم کنند، بسیار زود خسته خواهید شد.
عدهای از اشخاص در نیمهی روز حس خسته بودن میکنند و هیچ میزان خواب هم ظاهرا کمکی به آنها نمیکند.
پیش از دیگران خسته شدن یا تندتر از گذشته خسته شدن هم علامتی است که نشون میدهد خون تان اکسیژن لازم ندارد.
احساس اضطراب عموما با تپش شدید قلب یا ضربان قلب همگام است.
این علامتی است که نشون میدهد قلبتان بسختی در حال کار کردن است تا اکسیژن لازم به همه جاهای واجب و ضروری در درون بدنتان را برساند زیرا این اندامها کمبود اکسیژن دارند.
چنانچه قبلا نشانههای اضطراب را نداشته اید و اندام تان بدون هرنوع نشانه دیگری از اضطراب ، آغاز کرده است به بالا بردن تپش قلب، میتواند به علت اندک بودن سطح اکسیژن در خون باشد.
نشانههای کمبود اکسیژن در خون
البته کمبود اکسیژن به این معناست که در مواجه با گرفتار شدن به اختلالات تنفسی هستید.
وقتی برای تنفس کردن و به درون کشیدن اکسیژن مشکل داشته باشید، یعنی اکسیژن لازم وارد خون تان نمیشود.
اشخاصی که میزان اکسیژن گلبولهای قرمز خون شان پایین است چه در حال انجام فعالیت شدید و چه در حال انجام امورات عادی و سبُک، گرفتار سختی نفس میشوند.
تابحال شده پس از این که نفس تان را حبس کردید، گرفتار سر درد شوید؟ خیلیها گرفتار سر درد میشوند و شدت آن نیز متمایز است. سر درد خود به خود نشانه نگران کنندهای نیست و قادر نیست نشاندهندهی کمبود اکسیژن در خون باشد. ولی چنانچه سر درد همراه با حس سرگیجه، آشفتگی و فقدان تعادل باشد میتواند به این معنا باشد که اندام تان اکسیژن مکفی در گردش ندارد.
مغز شما به میزان مشخصی از خون و اکسیژن در جریان احتیاج دارد تا پسندیده کار کند و ما احساس تندرست و سالم بودن کنیم.
وقتی خون تان کمبود اکسیژن دارد بسختی میتواند بدنتان را هماهنگ و متمرکز کند، در نهایت سر درد و سرگیجه ظهور میکند.
بدون اکسیژن مکفی در ششها، ارگانها قادر نیستند به خوبی عمل کنند و بنابراین، سموم در گردش خون جمع شده و سر دردهای عروقی بوجود میآیند.
علت این اتفاق این است که اکسیژن ناکافی سبب گشاد شدن رگهای خونی شده و میگرن ظهور میکند.
پایین بودن میزان اکسیژن گلبولهای قرمز خون میتواند اضطراب انگیز باشد زیرا غالبا به علت یک بیماری یا مشکل بوجود میآید و یا خودش علت گرفتار شدن به بیماری است.
خوشبختانه مراجعه به دکتر متخصص کمک میکند تا بهترین درمان را بیابید.
هیپوکسی چگونه درمان میشود؟
مراجعه به دکتر متخصص و انجام آزمایشهای خون برای گزینش میزان اکسیژن موجود در خون، نخستین قدم برای علاج است.
دکتر متخصص بطور معمول یکسری آزمایش برای تان تجویز میکند تا ببیند میزان اکسیژن گلبولهای قرمز خون تان چه میزان است و بعد آزمایش مرتبط به تشخیص دلیل کمبود اکسیژن را تجویز خواهد کرد.
بعد درمان متناسب توصیه میشود.
به عنوان مثال احتمال دارد قلبتان نیاز داشته باشد تا بدرستی خون را پمپاژ کند و شاید برای پمپاژ مناسبتر قلب تان، دارو احتیاج دارید تا اکسیژن مکفی در خون تان به جریان بیفتد.
نشانههای کمبود اکسیژن در خون
هیپوکسی که خیلی زیاد شدید نباشد را میتوان با ماسک اکسیژن یا کانولای بینی مداوا نمود.
کانولای بینی یک لولهی باریک با دو سوراخ جداگانه است که منحصرا درون سوراخهای بینی جای میگیرد.
این وسیله، اکسیژن را به جسم پمپاژ کرده و اجازه میدهد اکسیژن بیشتری به گردش خون تان وارد بشود.
این یک مداوا کوتاه مدت است که برای بالا بردن میزان اکسیژن گلبولهای قرمز خون بکار میرود.
چنانچه میزان اکسیژن گلبولهای قرمز خون خیلی پایین باشد، دکتر متخصص بطور معمول مصرف منظم و دراز مدت اکسیژن را تجویز میکند.
وابسته به شدت بیماری، دکتر متخصص احتمال دارد توصیه نماید هر روزه، در طی شب و یا چندبار در طی روز، اکسیژن استفاده شود.