نقش ضریب هوشی

رابطه ضریب هوشی بالا در دوران کودکی و عمر بیشتر

یک وارسی و تحقیق جدید در اسکاتلند نشان میدهد که هوش بالاتر در دوره طفولیت با احتمال کم‌تر مرگ در سن و سال بیشتر مرتبط است.
پژوهندگان در این تحقیق که بر روی کودکان متولدشده در سال ۱۹۳۶ در اسکاتلند انجام شد، برآیند آزمون ضریب هوشی انجام شده در ۱۱ سالگی را با سوابق مرگ این اشخاص در طول ۶۸ سال بعدی سنجش کردند.
برآیند این تحقیق که در مجله BMJ انتشار یافته است، روشن کرد که بزرگ سالان که در آزمون ضریب هوشی دوره طفولیت شان نمره بالاتری گرفته اند نسبت به بزرگ سالان با ضریب هوشی پایین‌تر با درصد بالایی طول زندگی درازتری داشته اند.
این پژوهندگان از دانشگاه‌های ادینبورو، آکسفورد و یونیورسیتی کالج لندن بعد از در نظر داشتن دیگر عوامل اجتماعی- اقتصادی و رفتاری مؤثر، به این جمع بندی رسیدند که نمره‌های بالاتر در آزمون ضریب هوشی با کاهش احتمال مرگ به دلیل بیماری قلبی، بیماری تنفسی، سرطان معده و سرطان ریه تا ۷۹ سالگی همراهی دارد.

تاثیر ضریب هوشی در دوران کودکی

به عنوان نمونه بر اساس یافته‌های این محققان فردی با ضریب هوشی ۱۱۵ نسبت به فرد با ضریب هوشی ۱۰۰ در دوره طفولیت با احتمال ۲۸ درصد زیادتر احتمال دارد تا ۷۶ سالگی زنده بماند.
دریافتند این اشخاص به ازای هر ۱۵ نمره مازاد در آزمون ضریب هوشی در دوره طفولیت، با احتمال ۲۸ نسبت کمتر در ریسک خطر مرگ متعاقب از بیماری تنفسی، با احتمال بیست و پنج درصد کم‌تر در مواجه با مرگ متعاقب از بیماری رگ‌های کورونری قلب و با احتمال ۲۴ نسبت کمتر در مواجه با مرگ متعاقب از سکته مغزی هستند. این ۱۵ نمره مازاد در آزمون ضریب هوشی با کاهش ۲۴ درصدی احتمال مرگ به دلیل سکته مغزی ، کاهش ۱۵ درصدی مرگ به دلیل سرطان مثانه و کاهش ۱۱ درصد مرگ به دلیل سرطان روده بزرگ همراهی داشت.
این محققان نتوانستند دقیقاً گزینش کنند چرا انسان‌های با ضریب هوشی بالاتر طول زندگی زیادتری دارند، ولی یک نظریه دراین باره این است که فرصت‌های تحصیلی، گزینه‌های سبک و شیوه زندگی، نبود نسبی محرومیت و عوامل ژنتیکی امکان دارد در این مورد تأثیرگذار باشند.