تفاوت چای سبز و چای سیاه چیست؟
خواص چای سبز
۱) یکی از فوائد چای سبز این است که سرعت افزایش قند موجود در خون را پس از خوراک خوردن کم میکند و در نهایت به تنظیم سطح گلوکز کمک میکند. این فایده (خاصیت) میتواند از افزایش غیر منتظره میزان انسولین ممانعت نماید و اندوخته سازی چربی را هم کم کند.
۲) محققان تصور میکنند که نوشیدن چایی سبز، عروق خونی را در شرایطی طبیعی حفظ میکند و نیرومندی آن‌ها را برای پایداری در برابر دگرگونی (تغییرات) ناشی از فشار خون تحکیم خواهدکرد. این خصوصیت میتواند از عروق خونی در برابر تشکیل لخته خون حفاظت کند که نخستین دلیل بروز حملات قلبی است.
۳) چایی سبز میتواند باکتری‌ها را از میان ببرد و در نهایت هم موجب بهبود بهداشت و سلامت دندانها میشود و هم ریسک مبتلا شدن به عفونت را کم میکند. برخی از بررسی‌ها پژوهش ها نشان داده اند که کاتچین موجود در چایی سبز حتی میتواند میکروب (ویروس) هایی مانند انفلوانزا را مهار کند. نوشیدن چایی سبز با کم کردن پوسیدگی دندانها نیز مرتبط است.
۴) کافئین چای سبز: ترکیبات چایی سبز توانایی دارند کارکرد مغز را تحکیم کنند و سطح هوشیاری را بالاتر ببرند.
با اهمیت‌ترین عنصر چایی سبز از این منظر، کافئین است که به عنوان نوعی محرک شناخته میشود.
البته میزان کافئین موجود در چایی سبز به میزان قهوه نیست ولی مزایا (ی) خودش را دارد و سبب اثرات منفی ناشی از استعمال بیشتر از حد کافئین نمیشود.
۵) عنصر دیگری که در چایی سبز وجود دارد، تیانین است.
تیانین در دسته آمینو اسیدهای قرار میگیرد و بطور طبیعی در برگ‌های چای یافت میشود.
پژوهشگران تصور میکنند که عینا همین عنصر، اثرگذاری (تاثیر) آسودگی (آرامش) بخش چایی سبز را به وجود میاورد و فایده زیادی برای استعمال کنندگان دارد.
۶) نوشیدن چایی سبز، سطح کلسترول (چربی) مضر خون (LDL) را کم میکند و حتی مقدار کلسترول پسندیده خون (HDL) را در بدن بالاتر می‌برد.
آمیزه‌ها (ی) موجود در چایی سبز میتوانند کارکرد مغز را تحکیم کنند و سطح هوشیاری را بالاتر ببرند.
بااهمیت‌ترین عنصر چایی سبز از ابن منظر، کافئین است که به عنوان نوعی محرک شناخته میشود.
البته میزان کافئین موجود در چایی سبز به میزان قهوہ نیست امافوابید خودش را دارد و باعت اثرات منفی ناشی از استعمال بیشتر از حد کافئین نمیشود.
تفاوت چای سبز و چای سیاه
چای سیاه و ۷ نکته
۱) چایی سیاه دربردارنده پلی فنول است که نوعی آنتی اکسیدان شمرده میشود. پلی فنول‌ها با زیان‌های ناشی از ترکیب‌های سیگار یا مواد کیمیایی (شیمیایی) دیگر مقابله میکنند و اجازه نمی‌دهد این ترکیبات سمی به دی ان ای زیان برسانند. این آنتی اکسیدانها با انواع موجود در میوه‌ها و سبزیجات تفاوت دارند و در نهایت میتوانند به قسمتی از سبک غذایی هر روزه، مازاد و اضافه شوند.
۲) بررسی‌های پژوهش های جدید نشان داده اند که نوشیدن چایی به شکل منظم، استخوان‌ها را تحکیم میکند و شانس گرفتاری به التهاب مفاصل (آرتریت) را کم میکند. این فایده اساسی و مهم از فیتوکمیکال‌های (مواد کیمیایی (شیمیایی) گیاهی) موجود در چایی نشات میگیرد.
۳) بررسی‌ها (تحقیقات) دیگر در حوزه جزایر مدیترانه‌ای نشان میدهد که نوشیدن چایی تیره در طولانی مدت و در حد اعتدال، یعنی به میزان یک یا دو فنجان طی روز، احتمال مبتلا شدن سالمندان به بیماری مرض قند (دیابت) نوع ۲ را پایین میآورد.
۴) نوعی اسید آمینه بنام ال-تیانین در چایی تیره و جورد دارد که میتواند فایده (خاصیت) آرام کننده داشته باشد و تمرکز را هم قویتر کند. بعلاوه، نوشیدن چایی تیره به شکل منظم و در حد اعتدال، سطح هورمون کورتیزول را در بدن کم میکند و در نهایت اضطراب و نگرانی را کم‌تر میکند.
۵) یکی از عناصر اساسی و مهم موجود در چایی تیره، آلکلین امین نام دارد که به تحکیم واکنش‌های دستگاه ایمنی بدن کمک میکند. عنصر اساسی و مهم دیگر، تانن است که نیرومندی ویژه‌ای برای نبرد با ویروس‌ها دارد. تانن از بدن انسان‌ها در برابر آنفلوانزا، آنفلوانزای معده و انواع ویروس‌های شایعی که در زندگی روزانه و روزمره ما را آزار میدهند، حفاظت میکند.
۶) تانن فقط برای دستگاه ایمنی بدن مفید نیست، بلکه اثرات درمانی خاصی برای بیماری‌های گوارشی و بیماری‌های مرتبط به روده دارد. مضاف بر این، تان به کاهش تکاپو (فعالیت) سیستم هاضمه کمک میکند.
۷) ایا چایی سیاه کافئین دارد؟ برخلاف آشامیدنی‌های دیگری که دارای کافئین نسبتا بیشتری هستند، میزان اندکی از این عنصر در چایی تیره وجود دارد که میتواند گردش خون را به سوی مغز افزایش بدهد ولی قلب را بیشتر از حد تحریک نکند. کافئین موجود در چایی تیره به عنوان نوعی محرک مثبت برای قلب، کلیه‌ها، سوخت و ساز بدن و سیستم تنفسی عمل میکند.