حقایقی درباره پلک زدن چشم

چرا هنگام پلک زدن دید تار نمیشود.

پلک زدن بعمل باز و بسته کردن چشم گفته میشود که نقطه مقابل عمل خیره شدن به یک قسمت است. پلک زدن فواید زیادی برای چشم دارد.

که به دو مورد از آن اشاره میکنیم.

پلک زدن دو نقش عمده دارد: نمناک و تمیز نمودن چشم‌ها با اشک و استراحت دادن به چشم‌ها از مسیر پیشگیری از تابش نور در فاصله‌های زمانی مرتب منظم

خشکی، چشم را آمادۀ ملتهب شدن میکند و غالبا با تار شدن دید همگام است.

برای نمناک کردن چشم، پلک زدن مرتب ضروری است، مضاف بر آن هوا مدام با گرد و خاک همراهست و اگر به صورت مرتب اشک چشم را نشوید، گرد و خاک به چشم می‌چسبد و دید را تار میکند.

چشمی که در آرامش و پویا باشد، به کرات و به آسانی پلک می‌زند، ولی وقتیکه زیر فشار باشد، پلک زدن کاهش میابد و چشم‌ها منقبض می‌شوند.

محققان دانشگاه یوسی برکلی، دانشگاه صنعتی نانیانگ سنگاپور، دانشگاه دکارت پاریس و کالج دارتموث به این جمع بندی رسیده اند که فواید پلک زدن خیلی بیش‌تر از نمناک کردن سطح چشم و مراقبت از آن در مقابل اشیاء خارجی است.

بر اساس مطالعه‌ای جدید پژوهشگران متوجه شدند که وقتی پلک میزنیم مغز، چشم‌های ما را در مکان خود اندکی جابه جا میکند تا بتوانیم بر روی آنچه که به آن نگاه می‌کنیم متمرکز بمانیم.

چرا هنگام پلک زدن دید تار نمیشود.

گریتماوس، نویسنده‌ی ارشد مقاله و استادیار روانشناسی در دانشگاه صنعتی نانیانگ در سنگاپور می‌گوید: وقتیکه چشمان ما در هنگام پلک زدن در جای خود قرار گرفتند بعد از باز کردن پلک‌ها، چشم‌ها به همان جای قبلی برنمی گردند.

این یک راستا نبودن مغز را وامیدارد تا عضلات چشم را فعال کرده و دید مجدد در سمت و سوی پیش از پلک زدن قرار گیرد.

گریت ماوس این مطالعه را بعنوان دوره‌ی فوق دکترا در آزمایشگاه ادراک و اقدامویتنی دانشگاه برکلی، انجام داده است.

پلک زدن به نمناک نگه داشتن چشم و مراقبت از آن کمک میکند.

ماوس می‌گوید: ماهیچه‌های چشمان ما بسیار تنبل و نادقیق هستند بنابراین مغز ناچار است بطور پیوسته سیگنال‌های حرکتی خود را وفق بدهد تا مطمئن شود چشم‌ها همان جایی را نگاه میکنند که مقرر شده است نگاه کنند.

تحقیقات ما نشان میدهد که مغز تفاوت آنچه پیش و پس پلک زدن می‌بیند را مقدار می‌گیرد و به ماهیچه‌های چشم دستور میدهد تا اصلاحات واجب و ضروری را انجام دهند.

پژوهشگران می‌گویند: از زاویه‌ی بالاتر که نگاه کنیم چنانچه این مکانیسم قدرتمند حرکتی را نداشتیم جهان اطراف ما علی الخصوص هنگام پلک زدن، متلاطم، سایه دار و نامنظم به نظر می‌رسید.

دیوید ویتنی، نویسنده‌ی همکار این نوشتار و استاد روانشناسی در دانشگاه برکلی می‌گوید: چنانچه دید ما از اطراف منسجم است و گرفتار کوری گذرا نمی‌شویم بدین علت است که مغز نقطه‌های را به هم وصل میکند.

پاتریک کونگ، استاد روانشناسی و علوم مغز کالج دارتموث که او نیز نویسنده‌ی همکار این نوشتار است می‌گوید: با عنایت به میزان و نحوه‌ی حرکت ما، مغز احتیاج به پیش بینی‌های خیلی زیادی دارد و در حقیقت همچون یک «استدی کم» عمل میکنند.

در آزمایشی که ماوس به شوخی آن را «خسته کننده‌ترین آزمایش تاریخ» نام گذاشته است چند ده فرد برنا و بالغ برای زمانی طولانی در یک اتاق تاریک نشستند طی این زمان بایست به نقطه‌ای که بر روی یک صفحه نمایش داده میشد خیره می‌شدند مصادف با آن یک دوربین فروسرخ حرکات چشم و پلک زدن‌های آن‌ها را ردیابی می‌کرد.

هر زمان که آن‌ها پلک میزدند نقطه یک سانتی متر به قسمت راست جابه جا میشد.

شرکت کنندگان در آزمایش متوجه این دگرگونی ظریف در مکان نقطه نشدند ولی ساختار حرکتی مغز متوجه آن شده و یاد گرفت تا راستای دید را جابه جا کند تا مستقیما نقطه را نگاه کند.

بعد از سی بار جابه جایی نقطه به همراه پلک زدن، چشم شرکت کنندگان در هر پلک زدن بطور خودکار به سوی محلی که پیشگویی می‌کردند که نقطه وجود دارد حرکت می‌کرد.

ماوس می‌گوید: گرچه شرکت کنندگان از حرکت نقطه آگاه نبودند ولی مغز متوجه آن شده بود و با تصحیح حرکت چشم، خود را با آن تطبیق داده بود.

این یافته‌ها به فهم ما از چگونگی انطباق پیوسته‌ی مغز با تغییرات یاری می‌کند.

اکنون می‌دانیم مغز با فرستادن قوانین تصحیحی به ماهیچه‌ها خطاها را برطرف میکند.

علاوه بر ماوس ویتنی و کونگ، ماریاندویک، ماتئو لیسی و ترزا کالینز از دانشگاه دکارت پاریس از نویسندگان همکار در این نوشتار هستند.

جزئیات بیشتر این تحقیق در نشریۀ Current Biology انتشار یافته است.