عارضه‌های پدر شدن در سن غیر مناسب
متخصصان درجدیدترین تحقیقات خود دریافتند نوزادان پدرانی که سن آن‌ها زیر ۲۵ یا بالای ۵۱ سال است با درصد بالاتری ممکن است که به بیماری اوتیسم مبتلا شوند. متخصصان این برآیند را با تحقیق بر روی بیشتر از ۱۵ هزار طفل در رده سنی چهار الی ۱۶ ساله مبتلا به بیماری اوتیسم و بررسی سن پدران آن‌ها بدست آورده اند.
اغلب افراد گمان میکنند که تنها بالارفتن سن مادر میتواند باعث بالارفتن خطر خطر مبتلا به انواع مریضی‌ها در نوزاد شود، ولی پژوهش‌های نوین نشان داده است که سن پدر نیز به همان میزان در دچار شدن کودک به انواع مریضی‌ها تاثیرگذار است.
براساس پژوهش‌ها بچه‌ها آقایانی که درسنین زیر ۲۵ سال یا بالای ۵۱ سال صاحب اولاد شده اند بیشتر گرفتار دشواری هایی، چون مهارت‌های ارتباطی پایین از طیف اوتیسم می‌شوند.
علاوه بر اختلال اوتیسم فرزندانی که پدران سالمند دارند به علت کاهش انرژی پدر برای همکاری در فعالیتهای جمعی، تفریح و بازی با کودک گرفتار مشکلات رفتاری، انزوا طلبی، کاهش اعتماد بنفس و عدم توانایی در انجام فعالیتهای گروهی می‌شوند.
سن مناسب برای پدر شدن
این دسته از کودکان معمولاٌ به مادر خود وابسته می‌شوند و امکان دارد در بدست آوردن مهارت‌های اجتماعی با مشکل رو به رو شوند.
دسته دیگر بچه‌ها از پدرهای بسیار برنا نیز ممکن است با احتمال بالایی گرفتار ناهنجاریهای در طیف آسپرگر-اتیسم شوند.
این بررسی نشان می‌دهد ساعت بیولوژیک بدن پدران همگام با بقیه فاکتورهای ژنتیکی از جمله سن مادر، محل زیست، بیماری‌های زمینه‌ای مادر، نوع تغذیه، اضطراب و نگرانی و فشارهای عصبی، آلودگیها و مواردی از این دست در دچار شدن نوزاد به بیماری اوتیسم تاثیرگذار است.
سن پدر در تشکیل درست یا اشتباه سلول‌های مغزی کودک تاثیر گذار است و میتواند باعث یا مانع از مبتلا شدن به برخی بیماری‌های مغزو اعصاب شود.
متخصصان بهترین سن برای صاحب فرزند شدن مردان را در بازه زمانی ۲۶ تا پنجاه سالگی می‌دانند.
بیماری اوتیسم از طیف مشکلات روانپزشکی است که سبب معلولیت ذهنی و در بعضی موارد بدنی فرد میشود، انسانهای مبتلا به این بیماری گرفتار عدم توانایی در برقرار نمودن رابطه با دیگران، فراگیری مهارت‌ها و زندگی طبیعی هستند. این اشخاص می‌بایست در تمام طول زندگی تحت نظارت پزشکی و درمان‌های اختصاصی قراربگیرند و احتیاج به مراقبت دائمی دارند.
