ژنتیک تا چه حد در شخصیت ما تاثیر دارد؟

شخصیت ما تا چه ژنتیکی است؟

شخصیت ما ژنتیکی است یا اکتسابی؟ علم می‌گوید: هر دو، اما از جهاتی عجیب و غریب!

شخصیت ما پیچیده و چند بعدی است. بر اساس چهار مطالعه‌ی انجام شده، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که برخی از ویژگی‌های شخصیتی نسبت به بقیه، ژنتیکی‌تر هستند. مثلا اینکه شما چقدر ماجراجو هستید، بیشتر ژنتیکی است، در حالیکه چقدر آدم ساده گیر و خونسردی هستید، ارتباط بسیار کمی با ژنتیک شما دارد.

به عبارت دیگر، اگر والدین شما عاشق امتحان کردن غذاهای جدید و عجیب باشند، احتمال اینکه شما هم از این کار لذت ببرید بسیار زیاد است. اما اگر پدر و مادر شما انسان‌های خونسرد و بیخیالی باشند، احتمال اینکه شما هم اینچنین باشید، کم است.

 شخصیت ما تا چه حد ژنتیکی است؟

شخصیت ما تا چه ژنتیکی است؟

_ پذیرا بودن 

پذیرا بودن یعنی اینکه خلاق، خیال پرداز و پذیرا نسبت به ایده‌های جدید هستید. این ویژگی شخصیتی، 57 درصد ژنتیکی است.

_ وظیفه شناسی و با وجدان بودن 

وظیفه شناسی و متعهد و با وجدان بودن یعنی اینکه به جزئیات اهمیت می‌دهید و پایبند هستید. این ویژگی شخصیتی 49 درصد ژنتیکی است.

_ برونگرایی 

برونگرایی یعنی اینکه به خوبی با دیگران ارتباط برقرار می‌کنید و از این ارتباط و تعاملات انرژی می‌گیرید. این ویژگی شخصیتی 54 درصد ژنتیکی است.

_ سازگاری 

شخصیت ما تا چه ژنتیکی است؟

سازگاری یعنی اینکه معمولا نسبت به دیگران واکنش انعطاف پذیرانه‌ای دارید و سخت نمی‌گیرید. این ویژگی شخصیتی 42 درصد ژنتیکی است.

_ روان رنجوری – ثبات احساسی 

شخصیت ما تا چه ژنتیکی است؟

روان رنجوری یعنی دلواپسی و وسواس نسبت به موضوعات و ثبات احساسی یعنی ثبات هیجانی در شرایط حساس. این ویژگی شخصیتی ۴۸ درصد ژنتیکی است.

نقش مغز در شخصیت

یافته‌های دانشورانه (علمی) نشان میدهد که تفاوت‌های فیزیولوژیکی د ارتباط با هر تیپ شخصیتی وجود دارد. محققان تاکنون در ابتدای راه شناختن و درک پیچیدگی‌های بین مغز و پیکر (بدن) و شخصیت هستند، اما یافته‌هایی وجود دارد که نشاندهنده‌ی چگونگی اثرات هورمون‌ها بر رفتارهای ماست:

معلوم شده کسانی که تعداد زیاد (خیلی) برونگرا هستند دارای فرم‌های دراز ژن DRD۴‌اند. این ژن فرمان می‌دهد که ما چگونه دوپامین تراوش کنیم. کسانی که فرم‌های دراز ژن DRD۴ را دراند، وقتی تجربه‌ی مثبتی می‌کنند،

دوپامین بیشتری در مغزشان ایجاد می‌شودو بعبارتی دیگر، مغز اشخاص بشدت برونگرا جوری تنظیم شده که افزون‌تر از سایر به دنبال تجربیات معاشرتی (اجتماعی) است زیرا میزان فرآوانی دوپامین دارد.

کسانی که تعداد زیاد (خیلی) وظیفه شناس هستند، قشر میانی جلویی در بخش چپ قشر پیش پیشانی مغزشان حجیم‌‌تر است. این هر یکصد مغز همانجایی است که مسئول برنامه ریزی و تصمیم گیری است. بعبارتی دیگر، آنهایی که خیلی با وجدان و وظیفه شناس هستند، از برنامه ریزی و مهیا (آماده) بدون بسیار لذت می‌برند زیرا این هر یکصد مغزشان فعال‌تر است.

 شخصیت ما تا چه ژنتیکی است؟

افرادی که خیلی سازگار هستند بخش اوربیتوفرونتال مغزشان گنجایش اندک‌تری دارد و این هر یکصد مغز همانجایی است که مسئولیت پردازش هیجانات و تصمیم گیری را به بعهده دارد. مطالعه‌ای دریافته افرادی که خیلی اهل سازگاری هستند، به آسانی و زود می‌توانند شرایط -جایگاه-حالت -موقعیت ذهنی و روانی بقیه را پیشگویی کنند.

بعبارتی دیگر، این افراد همواره (معمولا) در امورات تیمی خوب‌تر (بهتر) عمل میکنند از این جهت در درک و پیشگویی وضعیت‌های روحی و رفتاری، سرآمد دیگران هستند.

کسانی که روان رنجورند یا ثبات احساسی دارند نیز دارای فرم‌های دراز ژن انتقال دهنده‌ی سروتونین هستند. این ژن کمک کننده ما در ایجاد سروتونین می باشد که آرام کننده است. اشخاصی که تعداد زیاد (خیلی) روان رنجورند، آهسته‌تر سروتونین ایجاد می‌کنند، بنابراین سخت‌تر می‌توانند پس از یک تجربه‌ی هیجانی منفی، احساسات و عواطف خود را وارسی و کنترل کنند.

این افراد نسبت به بقیه، درک قوی‌تری از هیجانات خود داشته و مدت طولانی‌تری همچین این احساس را بهمراه دارند. بعبارتی دیگر، افراد روان رنجور، ثبات احساسی اندکی دارند و بیشتر نگرانند زیرا از نظر فیزیولوژیکی به زمان زیادتری برای بازیابی از یک تجربه‌ی نامطلوب که برای‌شان روی داده نیاز دارند.

جرا درک پیوستگی بین (میان) شخصت ما و فیزیولوژی که داریم ارزش (اهمیت) دارد؟ چون قادریم بفهمیم که نمی‌توانیم جوانب تیپ شخصیتی‌مان را گزینش کنیم.

چنانچه شریک زندگی تان دوست دارد دائم بیرون برود یا با سایرین در پیوستگی باشد، از دست او عصبانی نشوید زیرا مغز او اینگونه تنظیم شده که برونگرا باشد. چنانچه فردی که با شما همکار نیست اهمیتی به جزئیات نمی‌دهد یا چندان وظیفه شناس نیست، خشمگین نشوید زیرا مغز او برای بسیار وظیفه شناس بودن تنظیم نشده است.

همراهان زیبان، بقیه را همانطوری که هستند بپذیرید! دغدغه‌ی دگرگونی آنهایی که در زندگی‌تان حضور دارند را نداشته باشید و در عوض تلاش کنید آنها را درک کرده و کمک‌شان کنید تا در شکل (نوع) خودشان بهترین باشند.

گردآورنده: راضیه حسینی
منبع

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

هفت + یک =