دارویی که می‌تواند همزمان دیابت و چاقی را علاج کند.
تیمی از پژوهندگان بریتانیایی با انجام بررسی‌های بیست و ۶ هفته‌ای خود بر افراد مبتلا به دیابت نوع دو، دریافتند بکارگیری داروی موسوم به سموگلوتیید اضافه بر کاستن از قند موجود در خون ، سبب کم کردن وزن و از میان رفتن چربی‌های شکم ی بیماران میشود.
تیمی از پژوهندگان در بررسی‌های جدید خود موفق به ساخت دارویی شده اند که به مقدار قابل دقتی بر سلامت افراد دچار مرض قند تاثیر گذاشته و ضمن التیام و بهبود شرایط آنها، سبب کم کردن وزن و از میان رفتن چربی‌های جمع شده در کمر آنها میشود.
فرمول خوردنی به کار رفته در داروی سموگلوتیید شامل آگونیست‌های گیرنده پپتیدی ۱ (GLP-۱) (glucagon-like peptide-۱) است که یک کلاس از داروهای مورد کاربرد برای علاج مرض قند نوع دو محسوب میشود.
بکارگیری این دارو احتمال دارد شرایط برخی از بیماران را نسبت به فرمول‌های تزریقی GLP التیام و بهبود بخشد.
در این بررسی‌های روشن شد که افراد گرفتار به مرض قند نوع دو با استفاده از دارو ی موسوم به سموگلوتیید (semaglutide) قادر به کنترل مناسب‌تر قند موجود در خون خود شده اند.
در این پژوهش، اشخاص فوق با دسته دیگری که از دارونماها استفاده می‌کردند به مدت بیست و ۶ هفته تحت مداوا قرار گرفته و شرایط هر ۲ دسته سنجش و برآیند مورد نظر ثبت شد.
گفتنی است در این تحقیق ۶۳۲ نفر مشارکت داشته و پژوهشگران متوجه شدند ۷۱ درصد از این بیماران، مصادف با استفاده از دارو ی سموگلوتیید، موفق به کم کردن وزن نیز شده اند.
گرچه هم اکنون شیوه‌های گوناگونی برای علاج و کنترل مرض قند نوع دو وجود دارد ولی بیشتر این شیوه‌ها با پیامدهای جانبی متعددی روبرو هستند که از ان جمله میتوان به کاهش و افت مقدار قند خون اشاره کرد. در بعضی موارد نیز بیماران مصادف با اخذ شیوه‌های درمانی، گرفتار مشکل اضافه وزن می‌شوند.
درمان همزمان دیابت و چاقی
ملانی دیویس (Melanie Davies) از دانشگاه لستر واقع در انگلیس به همراه گروهی از دانشجویان خود بطور تصادفی ۶۳۲ فرد بیمار دارای مرض قند نوع دو را گزینش و انتخاب کرده و برای آنها شیوه‌های درمانی گوناگونی را بکار بردند.
این بیماران گرفتار مشکلات مرتبط به مهار و کنترل قند خون بوده و به آنها میزان گوناگونی از داروی سموگلوتیید داده شد.
دسته اول این دارو را یکبار طی روز به صورت خوردنی اخذ کرده، دسته دوم با دارو نماها تحت مطالعه قرار گرفته و دسته سوم نیز از این دارو به صورت تزریقی و یکبار در هفته استفاده کردند.
این شیوه درمانی برای بیست و ۶ هفته استمرار پیدا کرد.
پژوهندگان با یاری روش فوق متوجه شدند که میزان تغییر در سطح هموگلوبین (HbA۱c) این اشخاص از روز نخست شروع درمان تا هفته بیست و ششم با کاهش معناداری روبرو شده و مقدار قند خون افرادی که بصورت خوردنی و تزریقی از دارو مصرف کرده بودند، در قیاس با دسته اخذ کننده دارونماها در سطح بسیار پایین‌تر قرار دارد.
بررسی‌های انجام شده نشان می‌داد که سطح هموگلوبین (HbA۱c) در بیمارانی که از داروی سموگلوتیید استفاده کرده بودند بطور میانگین از ۷ ۹ درصد به زیر ۷ درصد افت یافت.
از سمت دیگر بررسی‌های بالینی نیز نشان می‌داد هفتاد و یک درصد از این اشخاص حدود پنج درصد یا افزون‌تر از وزن خود را با کامیابی اندک کردند.
شرح کامل این تحقیق و برآیند بدست آمده از ان در آخرین شماره مجله تخصصی The Jama Network Journals انتشار یافته و در اختیار پژوهندگان قرار دارد.