نخستین داروی ضد کهنسالی آدم
سال ۲۰۱۶ نخستین داروی ضد کهنسالی جهان روی آدم آزمایش خواهد شد. اکنون محققان باور دارند که میتوان رویه کهنسالی آدم را متوقف کرد به شیوه‌ای که اشخاص تا سن ۱۱۰ و ۱۲۰ سالگی در شرایط بدنی شایسته‌ای به زندگی خود ادامه دهند.
هرچند احتمال دارد ظاهر امر مانند داستان‌های علمی تخیلی بنظر برسد ولی پیش ازاین نیز محققان کشف کردند که یکی از داروهای دیابت بنام متفورمین سبب ازدیاد طول زندگی حیوانات میشود.
هم اکنون نیز سازمان خوراک و داروی آمریکا درصدد است در حین یک تست روی اثرات محتمل یکسان بر روی آدم بررسی هایی را انجام بدهد.
در صورت کامیابی این آزمایش‌ها، اشخاص ۷۰ ساله مانند اشخاص ۵۰ ساله به نظر خواهند رسید. در این بین محققان فرض میکنند که بهترین کاندیدا بعنوان یک داروی ضد کهنسالی، داروی متفورمین است. این دارو سبب میشود شمار سلولهای اکسیژن بیشتری در هر سلول آزاد گردد و این موضوع ظاهراً طول زندگی و استحکام جسمی را بالا خواهد برد.
متفورمین در دهه ۵۰ میلادی بنام فنفورمین به بازار آمد و استفاده از آن از دهه ۶۰ میلادی به بعد در اروپا شدیدأ افزیش یافت، اما بخاطر اینهه در بعضی افراد سبب تولید اسیدوزلاکتیک شد (تولید اسید لاکتیک) مصرف آن در سال ۱۹۷۷ میلادی در ایالت متحده امریکا متوقف شد. پس از آن اداره دارو و غذای آمریکا امریکا (FDA) مجددا تحقیقات گسترده‌ای در ارتباط با متفورمین شروع کرد و برآیند به دست بررسی‌ها نشان داد چنانچه دارو تحت نظر دکتر متخصص و به صورت منطقی و درست استفاده شود، میتواند برای درمان مرض قند بافایده باشد.
به همین سبب از سال ۱۹۹۵ میلادی در ایلات متحده امریکا مصرف نمودن این دارو مجددا رواج یافت.
آمارها مشخص میکنند که مصرف درست متفورمین بیشتر از داروهای دیگر پایین‌آورنده قند موجود در خون در کاهش آمار مرگ و آسیب‌های جدی افراد دچار مرض قند نوع دو مفید بوده است.
هم چنین از سال ۱۹۹۴ میلادی از این دارو در معالجه کیست‌های متعدد تخمدان در خانمها و نازایی استفاده میشود و تاثیر درمانی آن با بررسی‌های آماری اثبات شده است.
متفورمین یک داروی خوردنی پایین آورنده قند موجود در خون است که بیشتر برای علاج دیابت تایپ دو استفاده میشود.
گرچه متفورمین گاهگاهی همزمان با دواهای دیگر پایین آورنده قند موجود در خون، مانند انسولین برای علاج دیابت بکار می‌رود، ولی متفورمین خود به تنهایی برای علاج مرض قند نوع ۱ مناسب نیست.
هم چنین متفورمین گاهی برای علاج چاقی و برای علاج کیست‌های متعدد تخمدان در خانمها تجویز میشود.
مصرف خودسرانه متفورمین در برخی از بیماران، میتواند تولید اسیدوز لاکتیک نموده و فرد بیمار را به کام مرگ بفرستد.
مکانیزم اثر متفورمین:
متفورمین در حقیقت یک دی متیل بای گوانید است، که اثر پایین آورنده قند موجود در خون را با کاهش تولید گلوکز در کبد، کاهش جذب گلوکز و افزایش اثر پایین آورنده قند هورمون انسولین، انجام میدهد.
بنظر میرسد که متفورمین اثر کاهش تولید گلوکز در کبد را، با مهار نمودن کمپلکس زنجیره تنفس سلولی شماره ۱ در میتوکندری سلولهای کبدی انجام میدهد، که سبب افت کردن موقتی انرژی سلولی در کبد شده و اینکار بنوبه خود سبب بالا رفتن کیناز پروتئینی AMPK میشود که خود یک گیرنده حساس سوخت و ساز و انرژی در سلولهای کبدی می‌باشد و بالا رفتن AMPK سبب مهار رونویسی چرخه گلوکونئوژنز و بنابراین مهار تولید گلوکز در سلولهای کبدی میشود.
گرچه این مکانیزم اصلی‌ترین مکانیزم اثبات شده برای اثر متفورمین بر روی سلولهای کبدی و تولید گلوکز در آنهاست، ولی مکانیزمهای ناشناخته دیگری قطعأ در این کار دخیل اند.