انواع مسکن های اساسی را بشناسید.
سه نوع مسکن اساسی وجود دارد: داروهای غیر استروئیدی جلوگیری کننده از التهاب (NSAIDS)، پاراستامول و مخدرها
هر یک به روش متفاوتی عمل میکنند.بخش زیادی از اشخاص بعضی از داروها روز یا حداکثر چند هفته به مسکن احتیاج دارند. ولی بعضی احتمال دارد احتیاج به مصرف دراز مدت داشته باشند.
شما میتوانید بعضی از مسکنها را از داروخانه‌ها بخرید که شامل برخی NSAIDها، پاراستامول و برخی مخدرهای پایین (کدئین یا دی هیدروکدئین) می‌باشد.
چنانچه مسکنهایی خریداری میکنید که حاوی مخدرهای پایین هستند و قرار است افزون‌تر از ۳ روز از آن‌ها استفاده کنید در این زمینه با دکتر یا داروسازخود مشاوره انجام دهید.
مسکنها چه هستند؟ مسکنها دواهایی هستند که به منظور درمان درد مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مسکنهای زیادی موجود هستند و با نامهای تجاری متفاوتی وارد بازار میشوند.
میتوان آن‌ها را به صورت خوردنی به شکل قرص، شربت یا کپسول یا به صورت مقعدی (از پشت) مصرف نمود مانند شیافها.بعضی از مسکنها هم به صورت پماد یا کرم موجود هستند.
با وجود شمار زیاد مسکنهای موجود، همه آن‌ها از سه نوع اساسی هستند (که هر یک به روش متفاوتی کار میکنند).
که شامل:
داروهای غیر استروئیدی جلوگیری کننده از التهاب (NSAIDها)
مثالهایی از NSAIDها شامل: ایبوپروفن، دیکلوفناک و سلکسیب.
آسپرین هم یک NSAID است ولی در روزگار کنونی غالبا (در دوزهای کم) برای کمک به پیشگیری از لختگی خون استفاده میشود.
مسکنها چه پیامدهای جانبی ای دارند؟
پاراستامول
مخدرهای پایین و قوی (گاهی مواد افیونی نیز نامیده میشود)
مثالهایی از مخدرهای پایین شامل: کدئین و دی هیدروکدئین.
مثالهایی از مخدرهای قوی شامل: دیامورفین، مورفین، اکسیکدون و پتیدین.
بیشتر افرادیکه در مرکز درمانی هستند به مخدرهای قوی نیاز پیدا میکنند.
ترامادول نیز یک ماده روانگردان است ولی تا حدی بین روانگردان قوی و پایین قرار میگیرد. انواع گوناگون مسکنها گهگاهی در یک قرص با هم ترکیب میشوند مانند پاراستامول بعلاوه کدئین (کوکودامول)، پاراستامول بعلاوه دی هیدروکودئین (پاراکودول) و آسپرین بعلاوه کدئین
علاوه بر داروهای قید شده در بالا، از بعضی از داروهای ضد افسردگی و ضد صرع میتوان برای درمان دردهای ساختار عصبی استفاده کرد.
در دنباله این صفحه درباره این نوع داروها صحبتی نشده است.
جهت کسب آگاهی و اطلاعات زیادتر به صفحه مجزایی به عنوان «دردهای ساختار عصبی» مراجعه نمائید.
مسکنها چگونه عمل میکنند؟ NSAIDها با پیشگیری از (منع) تاثیر آنزیمها (مواد شیمیایی) که آنزیمهای سایکلوکسی جیناس (COX) نامیده میشوند عمل میکنند.
برخی پروستاگلاندین‌ها در ایجاد درد و تورم در محل صدمه دیدگی نقش دارند.
کاهش در ایجاد پروستاگلاندین موجب کاهش درد و تورم میشود.
کارکرد همه NSAIDها عینا شبیه هم نیست و برخی با تفاوت جزئی از سایر عمل میکنند.
پاراستامول- هنوز عینا مشخص نشده است که پاراستامول چگونه عمل میکنند.
ولی بنظر میرسد پاراستامول نیز با انسداد گذرگاه آنزیمهای COX در ساختار عصبی مرکزی (مغز و نخاع) عمل میکنند.
از پاراستامول برای علاج درد و کاستن درجه حرارت بالای بدن استفاده میشود.
ولی کمکی به تورم نمی‌کند.مخدرها با چسبیدن به گیرنده‌های خاص (گیرنده‌های اوﭘﻴﻮئیدی) در ساختار عصبی مرکزی (مغز و نخاع)، روده و دیگر قسمتهای بدن عمل میکنند با این کار حس درد پایین‌تر کرده و عکس العمل شما به درد تقلیل می‌یابد و سطح تحمل درد را در شما افزایش میدهد.
بطور معمول چه مسکنهایی تجویز میشوند؟ نوع مسکنی که دکتر متخصص تجویز میکند به نوع دردی که دارید و دیگر مشکلات سلامتی که شاید داشته باشید، شدت درد و پیامدهای جانبی محتمل داروها وابسته است.
پاراستامول بطور معمول چنانچه درد خیلی جدی نباشد و تورم نداشته باشید تجویز میشود.NSAIDها عموما برای افرادی تجویز میشود که هم درد و هم تورم دارند- به عنوان نمونه، چنانچه درد در مفاصل (آرتورز) یا ماهیچه‌ها (درد پشت) دارید.
چون احتمال داده میشود که اندکی تورم وجود داشته باشد و NSAIDها هم برای علاج درد و هم تورم پسندیده عمل میکنند.
NSAIDها پیامدهای جانبی محتمل دارند و برای همه مناسب نیستند.
به عنوان نمونه، برای افرادیکه زخم معده دارند مناسب نیستند.
در چنین مواردی دکتر متخصص شاید یک داروی بی خطرتر (پاراستامول) تجویز میکند حتی چنانچه به خوبیNSAIDها عمل نکند.مخدرهای پایین بطور معمول برای درمان دردهای شدیدتر تجویز میشوند و یا در وقتیگه پاراستامول یا ایبوپروفن برای شما آزمون شده و پاسخ نداده است.
بطور معمول از مخدرهای قوی‌تر برای علاج دردهای شدیدتر استفاده میشود- به عنوان نمونه دردهای مرتبط به بدخیمی، درد پس از عمل جراحی یا چنانچه صدمه دیدگی جدی داشته باشید.
بطور معمول از مسکنهای موضعی (داروهای ضد تورم موضعی) برای مداوا در در مفاصل استفاده میشود.
جهت کسب آگاهی و اطلاعات زیادتر به صفحه دیگری به عنوان «مسکنهای موضعی ضد تورم» مراجعه نمائید.
چگونه باید مسکنها را مصرف کنم؟ به کسانی که همواره درد دارند توصیه میشود مرتبا مسکن استفاده کنند.
به عنوان نمونه، چنانچه پاراستامول برای شما تجویز شده است، چهار بار طی روز آن را مصرف خواهید کرد تا وقتیکه درد مناسب‌تر شود.
در غیر از این حالت، فقط در صورت لزوم به مصرف مسکن احتیاج دارید.
چنانچه از NSAID مانند ایبوپروفن یا دیکلوفناک استفاده میکنید بایست آنرا با خوراک یا پس از خوراک استفاده کنید چون این قرصها در معده دشوار هضم شده و گاهی سبب خونریزی در معده میشوند.
طول متداول درمان چه میزان است؟ همانند همه داروها از مسکنها نیز می‌بایست در کمترین مرحله و دوز ممکنی که میتواند درد را کنترل نماید استفاده کرد.
این برای پرهیز از پیامدهای جانبی است.
برخی تنها کافیست چند روز (برای نمونه برای دندان درد) یا چند هفته (کشیدگی عضله) مسکن استفاده کنند.
با این حال، بعضی افراد در شرایط دردناکی بوده و نیاز است به صورت دراز مدت مسکن استفاده کنند. به عنوان مثال اشخاصی که روماتیسم مفصلی، استئوآرتریت یا درد کمر مزمن دارند.
پیامدهای جانبی محتمل آن چیست؟ نمی‌توان پیامدهای جانبی محتمل همه مسکنها را در این صفحه فهرست کرد.
با این حال، همانند همه دارها برای هر یک از مسکنها نیز تعدادی پیامدهای جانبی بیان شده است.
چنانچه به اطلاعات خاص‌تر برای مسکنی که مصرف میکنید احتیاج دارید بایست به بروشور درون دارو مراجعه نمائید.
مسکنها چه پیامدهای جانبی ای دارند؟
مسکنها ندرتا سبب پیامدهای جانبی جدی میشوند:
NSAID ها- بیشتر اشخاصی که از مسکنهای از ویتامینهای استفاده میکنند پیامدهای جانبی نداشته یا پیامدهای جزیی خواهند داشت.
چنانچه درست استفاده شود مزیت‌های آن خیلی بیشتر از مضرات بالقوه آن است.
به خصوص، بخش زیادی از اشخاص مرحله کوتاهی از داروهای از ویتامینهای برای همه شرایط دردآور استفاده میکنند.
با این حال، پیامدهای جانبی و گاهی اثرات منفی احتمال دارد اتفاق بیوفتد. که شامل خونریزی معده و روده و مسائل قلبی عروقی میشود.
در صفحه‌ای که درباره مسکنهای از ویتامینهای توضیح داده شده است میتوانید اطلاعات بیشتری در مورد این موضوع بیابید.
پاراستامول- داروی بی خطری ست و چنانچه بیشتر از حداکثردوز پیشنهادی مصرف ننمایید پیامدهای جانبی نادر است.
با این حال، پاراستامول چنانچه زیاد استفاده شود (اوردوز) میتواند خطرساز باشد.
استفاده بیش از حد پاراستامول میتواند در اثر اشباه اتفاق بیوفتد ولی بعضی اشخاص عمدا اوردوز میکنند.
مشکل اساسی حاصل از استفاده بیش از حد پاراستامول این است که میتواند به کبد زیان دائمی برساند و امکان دارد در نتیجه این زیان بمیرید.
در صفحه‌ای که درباره پاراستامول توضیح داده شده است میتوانید اطلاعات بیشتری در مورد این موضوع میتوانید بیابید.
مخدرها- رایج‌ترین پیامدهای جانبی آن حالت تهوع و استفراغ (مخصوصا در شروع درمان)، یبوست و خشک شدن دهان است. مخدرها نیز امکان دارد ایجاد خواب آلودگی و گیجی نمایند در بعضی احتمال دارد سطح تحمل نسبت به مسکنهای اپیوئیدی افزایش یابد (یعنی برای گرفتن تاثیر شبیه احتیاج به اخذ دوز بالاتر دارید) و آنگاه به آن وابسته شوند.
این شامل مخدرهایی که در داروخانه‌ها فروخته میشوند نیز میشود.
اگر گمان میکنید به مخدرها وابسته شده اید و احتیاج به دوز بالاتر و بالاتر دارید با دکتر یا داروساز خود صحبت نمائید.بعضی از مسکنها احتمال دارد با داروهای دیگر در تقابل باشند.
این سبب بازتاب یا کاهش اثرات یکی از دو درمان شود.
بنابراین وقتی مسکن برایتان تجویز میشود چنانچه از داروی دیگری استفاده میکنید باید به دکتر خود اطلاع دهید.آیا می‌توانم مسکن بخرم؟ بله- شما میتوانید پاراستامول، برخی NSAIDها (ایبوبروفن، دیکلوفناک و ناپروکسن) و برخی مخدرهای پایین را خریداری کنید.
مخدرهای ضعیف‌تر مانند کدئین و دی هیدروکدئین تنها در ترکیب با پاراستامول یا ایبوپروفن موجود هستند.
فقط میتوان قرصهای ترکیبی مخدرهای پایین را برای استفاده از چند روز تهیه کرد.
چنانچه احتیاج به مصرف این قرصها برای بیشتر از ۳ روز احتیاج دارید بایست با دکتر یا داروساز خود صحبت نمائید.
برای مخدرهای ضعیف‌تر به صورت ترکیبی با پاراستامول، بیشتر NSAIDها (مثل ایندومتاسین یا کتوپروفن) و هم چنین مخدرهای قوی (مثل مورفین، دیامورفین و بوپرنورفین) به نسخه دکتر متخصص احتیاج دارید.
چه افرادی نباید از مسکنها استفاده کنند؟ خیلی نادر است که کسی نتواند نوعی از مسکن را مصرف کند.
علت اساسی اینکه نتوانید مسکنی را استفاده کنید داشتن پیامد جنبی شدید یا بازتاب حساسیت به نوع خاصی مسکن در گذشته میتواند باشد.
حتی چنانچه اینگونه هم باشد دکترتان بطور معمول قادر خواهد بود نوعی مسکن دیگر برایتان گزینش و انتخاب کند که قادر باشید آن را استفاده کنید.
کودکان زیر ۱۶ سال قادر نیستند آسپرین استفاده کنند چون امکان ایجاد سندروم ری (بسیار نادر) در آن‌ها وجود دارد.