تازه‌ترین تحقیقات علمی بعمل آمده درخصوص درمان بیماران نخاعی
موقعی که کسی مبتلا به زیان نخاعی میشود، یکی از مشکلترین موضوعاتی که با آن رو به رو می‌باشد این است که هم اکنون هیچ «درمانی» برای آن وجود ندارد.
با پیشرفتهای قابل ملاحظه‌ای که روزانه در مجامع علمی درباره آن می‌شنویم، هر فردی، هر کاری را که توانسته انجام داده است تا راه علاجی برای اشخاص نخاعی پیداکند.
چنانچه ماامروزه می‌توانیم در زمینه اندامهای مختلف امورات غیر ممکنی (مانند پیوند کامل اعضاء و انتقال اندامهای بدن شخصی به فرد دیگر ویا جداکردن ژنهای انسان) را انجام بدهیم، پس قادر خواهیم بود دلیل فقدان ترمیم زیان‌های نخاعی را نیزکشف نمائیم و کاری کنیم که این دشواری بیولوژیکی نیز حل شود؟ با دقت به معماهای علمی زیادی که تاکنون حل شده اند، درمان ضایعات نخاعی نیز نبایستی آنقدرها هم مشکل باشد … …
وقتیکه اشخاص گرفتار زیان‌های نخاعی میشوند و توانایی حرکتی در اندامهای که مردها، این امر در حقیقت یک مشکل رویه پردازش سیگنال‌های عصبی است.
سلولهای مغزی همچنان توانایی دارند تکانه‌های الکتریکی واضحی ارسال کرده و اندام‌ها همچنان قادر به اخذ آن هستند ولی این سیگنال‌ها در نخاع صدمه دیده گم میشوند.
بیماران زیان‌های نخاعی
مرکز مهندسی عصبی حسی حرکتی (CSNE) با همکاری دانشگاه سن دیگو، دانشگاه واشنگتن و موسسه فناوری ماساچوست، در حال کار بر روی یک چیپ مغزی هستند که می‌تواند سیگنال‌های الکتریکی عصبی را ثبت کرده و آنها را به گیرنده اعضای حرکتی جابه‌جا کند و بدین گونه، زیان را دور بزند.
به تازگی این محققین یک مطالعه پخش کرده اند که یک پیشرفت در فناوری را نماش میدهد و تواناست سیگنال‌های پایاتر، واضح‌تر و قوی‌تری در بدن ایجاد نماید.
این فناوری به عنوان اتصال مغز کامپیوتر، سیگنال‌ها را ثبت و با یاری الکترودها جابه‌جا میکند.
الکترودها، قطعات کوچکی هستند که سیگنال‌ها را از مواد شیمیایی مغز تحت عنوان انتقال دهنده‌های عصبی می‌خوانند.
با ثبت سیگنال‌ها در لحظه‌ای که فرد قصد حرکت دارد، این اتصال متوجه الگوی سیگنال‌های مربوطه شده و آنرا به اعضا و یا حتی اعضای تصنعی جابه‌جا میکند و به این ترتیب حرکت را به فرد باز می‌گرداند.
مواد فعلی این الکترودها در این سیستم یک ورق نازک پلاتین است.
مشکل اینجاس که این الکترودها امکان دارد در طی زمان خراب شوند.
بعد الکترودهایی از جنس کربن شیشه‌ای ساخته شد.
این مواد ۱۰ برابر نرم‌تر از پلاتین هستند و در حین زمان و تحت شبیه سازی الکتریکی دوام زیادتری دارند.
کربن شیشه‌ای برای خواندن انتقال دهنده‌های عصبی بسیار مناسب‌تر عمل میکنند و سیگنال واضح‌تر است.
الکترودهای کربن شیشه‌ای در SDSU بنا شده اند.
این رویه شامل الگودهی به پلیمر مایع میشود تا به شکل درست در آید، بعد تا ۱۰۰۰ درجه سلسیوس گرما داده میشود تا به حالت شیشه‌ای و رسانای الکتریکی در آید.
بعد از این که الکترودها پخته و سرد شدند، در چیپ هایی ادغام میشوند که سیگنال‌ها را از مغز خوانده و به اعصاب جابه‌جا میکنند.
محققین در آزمایشگاه Kassegne در حال بکارگیری این اتصال مغز کامپیوتر هستند تا سیگنال‌های عصبی را هم زمان از قشر مغز و درون مغز دریافت نمایند.
یکی از محققین می‌گوید “اگر شما از بخش‌های عمیق‌تر مغز اطلاعات را ثبت کنید، قادر خواهید بود از سلولهای سیستم عصبی پیام دریافت نمایید.
در قشر مغز شما از خوشه‌ها سیگنال اخذ خواهید کرد.
این ترکیب به شما یک درک مناسب‌تر از سیگنال‌های پیچیده مغز میدهد ”
میکو هیرابایاشی، دانشجوی دکتری آزمایشگاه Kassegne در حال کار بر روی استفاده‌های دیگر این فناوری است.
این خانم مشغول آزمایش بر روی موش هاست تا بفهمد این تحریکات الکتریکی آیا سبب رشد نورون‌های جدید در نخاع میشود یا نه.
امید است که این تحریکات سبب رشد سلولهای جدید و جایگزینی بافت نخاعی صدمه دیده در آدم شوند.
الکترودهای جدید کربن شیشه‌ای به وی اجازه ایجاد تحریک، خواندن سیگنال‌های الکتریکی و شناسایی مناسب‌تر حضور انتقال دهنده‌های عصبی در نخاع را می‌دهند.