علت‌های کاهش و ریزش مو در خانم‌ها
یائسگی در خانم‌ها، تقریبا همواره بر موی موجود بر پوست سر اثر میگذارد.
نشانه‌های یائسگی هم چنین میتواند شامل بی رنگ شدن، خشکی و نازک شدن پوست، گر گرفتگی، تغییرات اخلاقی، افت تمایل جنسی و افزایش موی صورت باشد.
میانه سن یائسگی پنجاه سال است، ولی تغییرات در موهای شما امکان دارد خیلی زود‌تر از این سن آغاز شود، و به همین سبب این است که کاهش کاهش و ریزش مو در دوره یائسگی سخت است.
هیچ فرد بالای چهل سال، میزان مویی که در سن ۲۰ سالگی خود داشته را ندارد.
ولی یائسگی یکی از عوامل مازاد و تسریع دهنده کاهش و ریزش مو است.
الگوی نازک شدن و کاهش و ریزش مو در اثر یائسگی عینا شبیه فازهای ابتدایی الگوی ریزش موی مردانه است.
عموما امکان دارد شما کاهش ضخامت (حجم) هر رشته را مشاهده نمایید.
این مورد بطور یک دفعه اتفاق نمی‌افتد بلکه به صورت تدریجی است.
نیز امکان دارد در قسمت جلوی سر، تو رفتگی و اندک شدن مو مشاهده و یا کاهش و ریزش مو افزایش باید.
نوسانات هورمونی در دوره یائسگی، بیشتر بسیار ناراحت کننده و اظراب آور هستند.
از دید روانشناختی، در این مرحله، ایستادن زنان در مقابل آینه و نگریستن به خود، بسیار مرسوم است.
مو برای خانم‌ها دارای یک معنا روحی و معنوی ژرف است.
هر دو یائسگی و فقدان موها، غالبا با فقدان زنانگی و جنسیت همگام است.
این تغییرات فیزیولوژی و این نوع تغییرات فکری هر دو بر روی هم اثر منفی دارند و به یک چرخه تضعیف روحیه و روان مبدل میشود.
البته مطمئن باشید که خیلی نادر است که یک خانم، کچل شود و امورات زیادی میتواند انجام داد تا موی خود را به بهترین نحو ممکن در این مرحله اضطراب و نگرانی زا نگه داشت.
پایه و علت اساسی کاهش و ریزش مو در مرحله یائسگی، کاهش استروژن در این مرحله است.
استروژن‌ها، بر روی مرحله قاعدگی، تمایل جنسی، حالات ذهنی و روانی، پوست و هم چنین چرخه رشد موی شما اثر می‌گذارند.
در حین مرحله یائسگی، شما امکان دارد این مورد را مشاهده نمایید که موی شما هرگز رشدی ندارد.
این به این علت است که استروژن، موی شما را در فاز یا مرحله «رشد» متوقف میکند و هرچه بتوان این وهله رشد مو را افزایش داد، طول مو نیز افزایش میابد.
کم شدن میزان استروژن سبب اندک شدن مدت زمان مرحله «رشد» میشود و سبب میشود تا موی شما به اندازه قبل بلند نشود و پیش از وصول به آن میزان، از میان رود و بریزد.
یائسگی سبب میشود تا میزان اندروژن افزایش یابد که در این وضعیت، میتواند باعث نازک شدن مو بر روی پوست سر شود و هم چنین سبب رشد موی بیشتر بر روی صورت و بدن شود.
اندروژن‌ها ضرورتا شمار موی موجود بر روی سر شما را کاهش نمی‌دهند، ولی امکان دارد قطر و طول آن‌ها را اندک کنند که در نهایت سبب اندک شدن حجم مو میشود.
در این وضعیت احتمال دارد موی شما دیگر نریزد ولی موی‌های جایگزین، ضعیف‌تر و نازک‌تر می‌شوند.
این شیوه جایگزینی هورمونی، میزان استروژن در مرحله پس از یائسگی را به میزان پیش از آن مرحله بر می‌گرداند.
این شیوه درمانی، خطر بوجود آمدن «پوکی استخوان» را هم کم میکند و نشانه‌های مرحله یائسگی را کاهش میدهد، نشانه هایی از قبیل ریزش و یا نازک شدن مو.
خیلی پراهمیت است که مزایا و معایب این نوع درمان را بدانید.
بررسی‌ها مشخص کرده که این نوع درمان، احتمال مبتلا شدن به بدخیمی سینه، مسائل قلبی، نامطلوب خلقی و نوسانات ذهنی و روانی و سرطان رحم و آندومتریوز، را افزایش میدهد.
البته درصد انسانهایی که به این اثرات منفی مبتلا شده اند اندک است اما این موارد وجود دارد.
طبیبان و متخصصان خانم‌ها اندکی هستند که تاثیر هر نوع درمان HRT بر روی موی سر را می‌دانند و یا این موضوع را هرگز در نگاه نمی‌گیرند.
برخی از انواع درمان‌های HRT میتوانند برای موی شما نامطلوب باشند ولو در حالی که شاید دیگر انواع آن بسیار برای شما مفید باشند.
خانم‌ها، هم چنین توانایی دارند واکنش‌های متفاوتی نسبت به یک نوع درمان HRT نشان دهند.
همواره پیش از اینکه یک مداوا HRT را برگزینید.، اول با پزشک خود در این مورد مشاوره انجام دهید.
نشانگان تخمدان پلیکیستیک (PCOS – Polycystic Ovarian Syndrome) یک اختلال غده‌های درون ریز است که بر روی تخمدانهای زن تاثیر میگذارد.
این سندروم بطور معمول علائمی از قبیل بالارفتن وزن، ملال و خستگی و افزایش موهای صورت را ایجاد میکند، هم چنین میتواند سبب پیدایش بیشتر از اندازه کاهش و ریزش مو و نازک شدن مو در اشخاص مستعد ژنتیکی و یا اشخاص دارای فولیکول حساس شود.
این سندروم (PCOS) میتواند منجر به هایپرآندروژنیسم شود.
هایپرآندروژنیسم به حالتی گفته میشود که بدن به میزان زیادی آندروژن (هورمون مردانه) می‌سازد.
آندروژن‌ها بطور طبیعی در همه خانم‌ها یافت می‌شوند.
آندروژن‌ها بر میزان و تعدد خونریزی در دوره پریود شما اثر می‌گذارند و هم چنین میتوانند سبب آکنه یا جوش و چرب شدن پوست شوند.
با وجود این، چنانچه فولیکول‌های موی شما به آندروژن‌ها حساس باشند، توانایی دارند رشد مو بر روی پوست سر شما را کاسته و رشد مو در بدنتان را بیشتر کنند.
این مورد به خصوص در شرایطی که فرد دارای آندروژن زیادی باشد بسیار خود را بروز میدهد.
حساسیت فولیکول چیزی نیست که بسادگی بتوان گفت برای شما اتفاق افتاده و بطور تصادفی به دست نمی‌آید.
این نوع حساسیت بطور ژنتیکی به ارث رسیده است و از زمان تولد در یک فرد وجود دارد.
چنانچه یک فرد حساسیت فولیکول مو نداشته باشد، موهای او احتمال دارد توسط آندروژن‌های زیاد در بدن، تحت تاثیر قرار نگیرند.
ولی مقادیر نرمال و حتی اندک‌تر از حد نرمال آندروژن موجود در بدن، در حالتی که فولیکول‌های شما بسیار به آن‌ها حساس باشد میتواند سبب از دست رفتن مو شود.
درمان PCOS، وابسته به نشانه هایی جز کاهش و ریزش مو، میتواند بسیار پیچیده باشد.
با وجود این، چنانچه کاهش و ریزش مو تنها علائمت غالب و مشهود باشد، درمان آن نسبتا ساده است.
کاهش و ریزش مو در اثر PCOS با مصرف ضد آندروژن‌های خوردنی و یا موضعی، به آسانی درمانپذیر است.
ترکیب‌های موضعی بطور معمول حاوی یک ضد آندروژن به همراه یک ماده محرک (stimulant) هستند.
از رایج‌ترین ضد آندروژن‌های خوردنی مورد کاربرد برای پیشگیری از کاهش و ریزش مو ، ترکیباتی از قرص جلوگیری کننده از حاملگی مانند اسپیرنولاکتون یا دیانت هستند ولی برای زیادترین اثر گذاری، باید از ترکیب‌های خوردنی و موضعی در مجاور یکدیگر استفاده گردد.