تاثیرات نامطلوب رنگهای خوراکی بر بدن!

رنگ‌های خوردنی مواد شیمیایی هستند که به منظور بهترشدن ظاهر مواد خوراکی از مسیر بخشیدن رنگی تصنعی به آن‌ها شکل گرفته اند. قرن هاست که مردم رنگ‌ها را به خوراک مازاد و اضافه میکنند، ولی نخستین رنگ خوردنی تصنعی در سال ۱۸۵۶ از قطران زغال سنگ تولید شد. در روزگار کنونی، رنگ‌های خوردنی از نفت تهیه می‌شوند.

در طول سال‌ها، صدها رنگ خوردنی تصنعی معرفی شده اند، ولی بیشتر آن‌ها سمی تشخیص داده شدند. تنها شمار انگشت شماری از رنگ‌های تصنعی همچنان در مواد خوراکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تولیدکنندگان مواد خوراکی بیشتر رنگ‌های خوردنی تصنعی را به رنگ‌های خوردنی طبیعی، از قبیل بتا کاروتن و عصاره چغندر، ترجیح میدهند زیرا رنگ جذاب‌تر و درخشان‌تری ارائه میکنند.

مواد رنگی موجود در نگهدارنده‌ها باعث ظهور مسمومیت در بدن شده و اینکار با تولید سم همگام است.

آیا رنگ‌های خوردنی سبب سرطان می‌شوند؟

ایمنی رنگ‌های خوردنی تصنعی موضوعی بسیار بحث برانگیز است.با این حال، مطالعاتی که ایمنی رنگ‌های خوردنی را ارزیابی کرده اند، از جمله موارد حیوانی دراز مدت هستند.

مطالعاتی که روی رنگ‌های آبی ۱، قرمز ۴۰، زرد پنج و زرد شش انجام شده هیچ مدرکی دال بر آثار سرطان‌زا بودن نشان نداده اند.با وجود این، رنگ‌های دیگر احتمال دارد نگران کننده‌تر باشند.برخی رنگ‌های خوردنی تصنعی احتمال دارد حاوی آلاینده‌های سرطان‌زا باشند.در وضعی که رنگ‌های خوردنی در بررسی‌های سمیت هیچگونه پیامدهای جانبی نشان نداده اند، برخی نگرانی‌ها درباره امکان وجود آلاینده‌ها در رنگ‌ها وجود دارند.

رنگ‌های قرمز ۴۰، زرد پنج و زرد شش احتمال دارد حاوی آلاینده هایی باشند که بعنوان مواد سرطان‌زا شناخته می‌شوند.۴-آمینوبیفنیل و ۴-آمینوآزوبنزن مواد بالقوه سرطان‌زایی هستند که در این رنگ‌های خوردنی یافت می‌شوند.وجود این آلاینده‌ها در رنگ‌های خوردنی مجاز است زیرا سطوح آن‌ها در حدی است که ایمن مدنظر قرار می‌گیرد.

آیا بایستی از مصرف رنگ‌های خوردنی تصنعی اجتناب کنید؟

نگران کننده‌ترین ادعا درباره رنگ‌های خوردنی تصنعی این است که میتوانند سبب تشکیل سرطان شوند.

با این حال، شواهدی که از این ادعا پشتیبانی میکنند، اندک و پایین هستند.با عنایت به تحقیقات علمی شکل گرفته کنونی، مبتلا شدن به بدخیمی نتیجتا مصرف رنگ‌های خوردنی تصنعی بعید است.برخی رنگ‌های خوردنی سبب واکنش‌های حساسیتی در بعضی اشخاص می‌شوند، ولی چنانچه هیچگونه نشانه آلرژی ندارید، دلیلی هم وجود ندارد که آن‌ها را از برنامه غذایی خود حذف نمایید.

ادعایی درباره رنگ‌های خوردنی تصنعی که از قوی‌ترین پشتیبانی علمی بهره مند است به رابطه مابین آن‌ها و بیش فعالی در اطفال برمی گردد. چندین مطالعه مشخص کرده اند که رنگ‌های خوردنی تصنعی بیش فعالی را در اطفال مبتلا و غیر مبتلا به ADHD بیشتر می‌کنند، گرچه برخی کودکان حساسیت زیادتری نسبت به دیگران دارند.

علت بکارگیری رنگ‌های خوردنی تصنعی بخشیدن ظاهری جذاب‌تر به مواد خوراکی است و هیچ فایده غذایی ندارند.نتیجتا چناچه کودکتان بیش فعال است یا رفتاری تهاجمی دارد، حذف رنگ‌های خوردنی از برنامه غذایی وی می‌تواند سودمند باشد.در موارد دیگر، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان بدهد. همه بایستی از مصرف رنگ‌های خوردنی تصنعی پرهیز کنند.