روزه گرفتن برای بیماران ام اس
بیماران ام اس با ملاحظه نکته‌های مهم در تغذیه و حفظ سلامت با نظر دکتر توانایی دارند روزه بگیرند.
بایستی دقت کرد در نوع رایج ام اس که مریضی در مراحل پیشرفته‌ای قرار دارد، باید نکات با اهمیتی را در زمینه روزه داری مراعات نمایند و مراقب علل و عوامل بدتر کننده بیماری مولتیپل اسکلروزیس باشند.
بیماری مولتیپل اسکلروزیس دلیلی بر این نیست که فرد هرگز نتواند روزه بگیرد و براساس برخی شواهد برخی از رژیمهای شبیه روزه داری در کاهش تشدید نشانه‌های ام اس نقش دارند که روزه داری در این اشخاص با مشاوره دکتر درمانگر احتمال دارد.
بیماران ام اس و روزه داری.
در بررسی‌های مختلف شیوه‌های گوناگونی برای دوره‌های خوراک نخوردن شبیه روزه داری مورد کاربرد قرار گرفته که بطور کامل با روش روزه داری اسلامی تفاوت دارند و شاید صد درصد نتوان گفت که اثر رژیمهای غذایی شبیه اثر روزه داری اسلامی بر روی بیماری مولتیپل اسکلروزیس را وارسی کرده اند.
روزه داری و تمام موارد برای بیماران ام اس یک اصل کلی ندارد بلکه تمام موردها به تجویز دکتر درمانگر و شرایط زمینه‌ای فرد بیمار برمی گردد و نباید روزه داری خودسرانه انجام پذیرد.
روزه داری اسلامی بطور کلی برای بیشتر گرفتاران به‌ام اس بی ضرر است، ولی ارائه یک راه حل کلی برای همه گرفتاران غیرممکن است و در حقیقت تصمیمی است که برای هر کس باید بطور جداگانه بر اساس شرایط فرد توسط دکتر درمانگر او گرفته شود، روزه داری اسلامی بنظر می‌رسد در کوتاه مدت اثرات منفی برای آن بخش از گرفتاران به‌ام اس با درجه توانمندی بالا نداشته باشد.
بررسی‌های بر روی گروهی از فوتبالیست‌ها نشان میدهد که روزه داری می‌تواند علی الخصوص در هنگام شب ایجاد ملال و خستگی کند و قدرت عضلانی فرد را بکاهد، از طرفی اشخاصی که کار سنگین فیزیکی انجام میدهند در طول روزه داری در ماه مبارک رمضان ملال و خستگی و احساس گیجی بیشتری احساس می‌کنند که این مسئله محتمل است به دلیل کاهش آب بدن باشد.
بررسی‌ها نشان میدهد که روزه داری بر روی بینایی افراد تندرست اثر منفی ندارد، ولی این بطور کلی نشان میدهد که احتمال دارد اندکی بینایی افراد گرفتار به‌ام اس را مورد تاثیر خود قرار دهد.
بررسی‌ها نشان میدهد روزه داری اسلامی اثری بر حملات بیماری مولتیپل اسکلروزیس ندارد و حملات جدیدی ایجاد نمیکند ولی فرد را نیز در برابر حملات جدید حفاظت نمیکند.
درمان‌های علامتی برای دواهایی که یک یا دوبار طی روز مصرف میشود مشکلی ایجاد نمیکند، ولی دواهایی که ضروری است سه بار در روز مصرف شوند به علت حذف یک نوبت آن‌ها بین افطار و سحر اثربخشی پایین‌تر خواهند داشت و قطعا بایست با دکتر مشاوره شود.
همچنین استفاده از بعضی دارو‌ها با خوراک بعضی اوقات اثرات منفی بر روی میزان تاثیر آن‌ها دارد مانند داروی پرگابالین که مصرف همزمان آن با خوراک چسبندگی و غلظت خون آن را کاهش میدهد و اثر دارو را سه ساعت به عقب می‌اندازد برعکس مصرف تیزانیدین با خوراک، غلظت سرمی آن را افزایش میدهد و سبب تاثیر بیشتر میشود، یا چنانچه کاربامازبین با خوراک استفاده شود غلظت سرمی بالاتری خواهد داشت بر اساسا یک مطالعه عوض کردن زمان مصرف حتی یک نوبت داروی والپرات سدیم در ماه مبارک رمضان باعث افزایش شمار حملات تشنج شده است.
این عقیده جود دارد که بدون پرداختن به نوع ام اس افرادی که فعالیت بیماری شان بالاست و گرفتار حملات مکرر می‌شوند یا سیر بیماری آن‌ها یشرونده است پسندیده‌تر است روزه نگیرند و توصیه ما نیز اینست که به آنهایی که در هنگام یا پس از ماه مبارک رمضان گرفتار حمله می‌شوند و نیز در هنگام حمله بیماری روزه داری توصیه نمیشود.
قاعده روزه داری برای تمام بیماران یکسان نیست و آن بخش از گرفتاران با توانمندی حرکت کم‌تر، گرفتاران با ملال و خستگی و کاستی شدید به همراه نشانه‌های ادراری و یبوست ، مصرف کنندگان داروهای ضد تشنچ یا داروهای شل کننده عضلات با دوز بالا یا مصرف کنندگان وعده‌های استفاده از دارو بیشتر از دوبار، گرفتاران با حمله‌های مکرر و گرفتاران که خواب پسندیده و غذای مناسب و لازم ندارند پسندیده‌تر است اصراری به روزه داری نداشته باشند.
با عنایت به طولانی بودن روز‌ها بیماران حتما بایست با دکتر درمانگر خود در خصوص روزه داری مشاوره واجب و ضروری را داشته باشند تا شاهد تشدید عارضه‌های بیماری خود نباشند.