مغز در حالت خواب صداهای محیط اطراف را درک میکند
در حالت خواب و استراحت ذهن حافظه شنیداری میتواند فعال باشد و صداهای محیط اطراف را درک کند این موضوع با بررسی جدید پژوهشگران با آزمایش میزان فراگیری در خواب در بین اشخاص به اثبات رسید ولی تاکنون در خصوص این موضوع تحقیقات کامل نشده است.
در سالهای اخیر ایده تشکیل خاطرات جدید در حین خواب، موضوع بحث‌های زیادی در بین محققان بوده و این مطالعه جدید نشان میدهد که مغز در حقیقت میتواند اطلاعات تازه را در حالت خواب فراگیرد.
مبحث «یادگیری خواب» در دهه‌های گذشته بسختی در حاشیه شبه علم قرار گرفته است.
ولی محققان سعی کرده اند تا به آشکار نشان دهند که آیا ما در حقیقت قادر به درک اطلاعات جدید در حین خواب هستیم یا نه.
رابطه مابین خواب و حافظه موضوع تحقیقات زیادی بوده و رویه خواب نشان داده است که وظیفه مهمی در حفظ اطلاعات جدید دارد.
این پروسه در حالت کلی بعنوان یک فرآیند تثبیت حافظه شناخته میشود، که در آن ما اساساً همه اطلاعات گردآوری شده در طول بیداری روز خود را مرتب کرده و آنرا به مراکز بالاتری از قشر مغز می‌رسانیم.
این نظریه که اطلاعات در مراحل مختلف خواب تثبیت می‌شوند، هنوز موضوع بحث محققان است، ولی نظر کلی در این ارتباط این است که خاطرات احساسی در طول مرحله خواب REM تثبیت می‌شوند، در حالیکه خاطرات دیگر مانند حقایق و آمار و ارقام در فرکانس آهسته یا خواب ژرف تثبیت می‌شوند.
خواب به همراه حرکات سریع چشم (Rapid eye movemensleep یا REM/REMS) یکی از مراحل خواب در پستانداران است که در آن بدن در حالت خواب ژرف به سر می‌برد ولی بازتاب مغز در حالت بیداری است.
در این تحقیق جدید، پژوهشگران از چند شرکت کننده بهره برده و آن‌ها را در حالت خواب در مواجه با «نویز سفید» (white noise) به عقیده که دارای الگوهای تکراری صدا است.
فعالیت مغز در حین خواب
در پردازش سیگنال، نویز سفید به سیگنالی گفته میشود که در تابع چگالی انرژی آن انرژی بطور منظم در همه فرکانس‌ها توزیع شده باشد.
هدف پژوهشگران از انجام این تحقیق این بود که ببینند چگونه مغز آن‌ها در حین مراحل مختلف خواب و تحت آنالیز «الکتروآنسفالوگرافی» (EEG) به این صداها جواب میدهد.
آن‌ها هم چنین می‌خواستند اگاه باشند که آیا این اشخاص در زمان بیدار شدن از خواب درک بیشتری از این صداها دارند یا نه زیرا این امر نشان می‌داد که مغز آن‌ها الگوهای صدا را در حالیکه خواب بودند آموخته است.
جالب توجه است، با عنایت به وارسی و تحلیل برآیند بدست آمده از EEG و پاسخ‌های رفتاری بعد از بیدار شدن این اشخاص، به نظر می‌رسید که همه شرکت کنندگان شواهدی از فراگیری الگوهای صوتی که در مرحله خواب REM شنیده بودند را از خود نشان دادند.
نشانه‌های فراگیری در حین خواب هم چنین در وقتیگه اشخاص در مرحله خواب N۲ قرار داشتند نیز بروز کرد.
N۲ مرحله‌ای است که درست قبل از وارد شدن به مرحله خواب با فرکانس آهسته (N۳) رخ میدهد.
مراحل N۳ و N۴ «امواج آهسته خواب» نامیده می‌شوند.
در این تحقیق هم چنین اثر متقابل در وقتیگه این صداها برای اشخاص در فاز خواب ژرف (N۳) پخش شده باشد، دیده میشود.
در این بررسی معین شد چنانچه برآیند EEG نشان بدهد. که فرد الگوی صوتی را در مراحل REM یا N۲ آموخته باشد، چنانچه این صداها بعداً در وقت مرحله N۳ برای او پخش شود، بطور موثری پاک شده یا فراگرفته نخواهند شد.
این نتیجه جذاب نشاندهنده درماندگی اشخاص برای یادآوری خاطرات جدید در حین خواب ژرف N۳ بوده که در آن این احتمال بیش‌تر است که شناسایی بیماری طور اثربخش از اطلاعات غیر لازم دور بماند.
در حالیکه فاز فعال‌تر N۲ و REM نشان میدهد زمانیکه مغز تاکنون در خواب باشد نیز میتواند اطلاعات تازه را بپذیرد.
به این جهت، خواب وابسته به نوع مرحله‌ای که فرد در آن قرار دارد میتواند به عنوان «تثبیت حافظه» و یا «تخلیه حافظه» عمل کند.
در نهایت، این مطالعه جدید نشان میدهد که مغز ما قطعاً قادر به حفظ سیگنال‌های شنیداری شنیده شده در حین خواب بوده و برای درک اینکه آیا مغز قادر به حفظ سیگنال‌های پیچیده‌تری مانند کلمات بوده یا نه، پژوهشگران نیازمند انجام تحقیقات علمی بیشتری هستند.
این تحقیق در گاهنامه Nature Communications انتشار یافته است.