واقعیت رنگ کردن مرکبات چیست.
رنگ کردن مرکبات سال هاست به عنوان چالشی جدید در حوزه باغداری و صادرات مرکبات محسوب میشود تاجاییکه هشدارهای جدی درباره مصرف میوه‌های رنگ شده به چشم میخورد.
ایران یکی از سرزمین‌های اساسی و مهم ایجاد کننده مرکبات است.
محصولات گیاهی علی الخصوص میوه‌ها، در مرحله بعد از برداشت هنوز زنده اند و به حیات خود ادامه می‌دهند ولی با سرعت زیادی بسوی مرگ پیش رفته به صورتی که چنانچه در عملیات برداشت، جابجایی، پکیج بندی و حفاظت آن‌ها دقت افراد با سن بالا عمل نیاید، مقدار بیشتری از محصول به عنوان ضایعات از بین خواهد رفت و این یکی از گرفتاریهای بزرگ در کشاورزی است.
برآورد شده که در ایران ۲۵ تا ۸۰٪ از میوه‌ها و سبزی‌های تازه پس از مرحله برداشت از میان میروند.در ایران مرکبات سواحل دریای خزر به دلیل رطوبت هوا دارای پوست نازک و ترش مزه اند ولی درمناطق جنوبی مانند جیرفت و جهرم و مناطق بندر عباس دارای پوست کلفت و مزه شیرین‌تر هستند.
رنگ آوری یا سبززدایی کنترل شده در میوه‌ها بدو شکل صورت میگیرد.
الف- بکارگیری گاز اتیلن: میوه هایی که بصورت نابالغ برداشت شده اند، در شرایط کنترل شده می‌توان بوسیله گاز اتیلن در آن‌ها تغییر رنگ ایجاد کرد.
ب- بکارگیری رنگهای مصنوعی: این قسمت خود به دو صورت انجام می‌پذیرد.
۱- بکارگیری گاز اتیلن و بعد غوطه وری در محلول رنگی
از برتری‌های این شیوه آن است که از دز کم‌تر رنگ شیمیایی استفاده میشود.
که در کشورهایی مانند مصر از این شیوه استفاده میشود.
۲- بکارگیری رنگهای تصنعی بدون گاز دهی
رنگ کردن مرکبات چنانچه با ملاحظه استانداردها همراه باشد خطری بدنبال ندارد.
استادیار بیوتکنولوژی و اصلاح درختان و استاد دانشگاه تربیت مدرس: یکی از پیام‌های نگران کننده‌ای که این روز‌ها در فضای مجازی دست به دست میشود، خبر رنگ کردن پرتقال و نارنگی و هشدار برای فقدان مصرف یا سرطان زا بودن آن‌ها است. حقیقت اینست که گاهی بعضی از اقسام مرکبات مانند پرتقال و نارنگی را برای بازارپسندی بیشتر، رنگ بَری میکنند.
یعنی با تغییر رنگ آن‌ها از سبز به زرد، تلاشی به منظور جذب مشتری بیشتر، صورت میگیرد.
این رنگ بری با یاری هورمون اتیلن اتفاق میوفتد.
یعنی یا هورمون مایع اتیلن را با آب آمیخته میکنند و به پوست مرکبات می‌زنند و یا مانند گاز در انبارها از آن کمک می‌گیرند تا تغییر رنگی در پوست مرکبات اتفاق بیوفتد.هورمون اتیلن یا گاز اتیلن، همان گازی است که بطور طبیعی از میوه‌های فرازگرایی مانند سیب هم ساطع و سبب رسیدن میوه‌های دیگری مثل کیوی میشود.
این هورمون بهیچوجه سمی و سرطان زا نیست.
همچنین، خوشبختانه مرکباتی مانند پرتقال دارای پوست بیرونی و غشای داخلی متراکم و سفتی هستند و بسیار بعید به نظر میاد که ترکیباتی مانند اتیلن به درون گوشت آن‌ها نفوذ کند و سبب بخطر افتادن سلامتی شان شود.
درنهایت اینکه گهگاه امکان دارد شمار محدودی از عرضه کنندگان میوه برای جذاب‌تر شدن نوع رنگ پوست مرکبات، از رنگ هایی که ما شناختی هم نسبت به آن‌ها نداریم، بهره ببرند که بازهم امکان نفوذ این رنگ‌ها به درون گوشت میوه، بسیار پایین خواهد بود و نباید دلواپسی خاصی نسبت به آن‌ها داشته باشیم.