جواب محققان به چرایی تشنگی
شاید آدم قادر باشد روزها با گشنگی کنار بیاید ولی تحمل تشنگی سختتر از این حرف هاست.
چنانچه انسانی چند روز پی در پی تشنه بماند بی شک جان خود را از دست خواهد داد.
وقتی تشنه هستیم و چیزی برای آشامیدن نمییابیم. تشنگی چنان فشاری میآورد که در آن لحظه جز آب به مورد دیگری فکر نمیکنیم.
علت اینهمه احتیاج بدن به اندوخته آب روشن است؛ حدود ۵۰ تا شصت درصد بدن ما را آب شکل میدهد.
تشنگی علامتی است که به آدم هشدار میدهد به منظور رفع نیاز خود و گرفتن آب واجب و ضروری اقدام کند.
گهگاه امکان دارد دهان پر آب باشد، معده و مجاری خون و ادرار هم آب مکفی داشته باشند ولی باز احساس تشنگی کنیم.
چون تشنگی میتواند بر اثر تغییراتی که در نمک خون پدید میآید، به آدم دست دهد.
در حال معمولی، خون به حد لازم نمک و آب دارد ولی وقتی میزان طبیعی آب به هم میخورد و نمک نسبت به آبی که در خون است بیشتر گردد، احساس تشنگی ظهور میکند.
پژوهشگران کالج کالیفرنیا با بررسی دقیق فعالیت مدار تشنگی در مغز موش، ابهامات اساسی در زمینه احساس تشنگی را جواب دادند.
مغز دارای مداری بنام مدار تشنگی است که بمحض خوردن خوردنیهای مختلف تحریک میشود و با کاهش درجه حرارت دهان فروکش میکند.
مغز دارای مداری بنام مدار تشنگی است که بمحض خوردن خوردنیهای مختلف تحریک میشود.
هنگامی که بدن آب خود را از دست میدهد، این سلولها در مغز تحریک شده و سبب تشنگی میشوند، یا هنگامی که چسبندگی و غلظت خون افزایش یا حجم خون کاهش میابد، نورونها تحریک میشوند و تشنه میشویم؛ اما این مدل قادر نیست احساس تشنگی و از بین بردن سریع آن را توجیه کند.
برای جواب به این پرسش پژوهشگران فعالیتهای عصبی موشهای اصلاح ژنتیکی شده را به دقت مورد بررسی قرار دادند.
در این تست، سلولهای گرفتار در مدار تشنگی در ناحیهای بنام SFO در شناسایی بیماری محض فعالیت روشن شدند و پژوهشگران توانستند تمام فعالیت این سلولها را بمحض عذا خوردن و تشنه شدن بررسی کنند.
هنگامی که موشها تشنه میشوند، سلولهای واقع در مدار تشنگی فعال و بمحض آشامیدن آب، غیر فعال میشوند.
این دگرگونی بسیار سریعتر از تغییر حاصل در گردش خون است.
بررسیها نشان میدهد فعالیت سلولهای مدار تشنگی رابطه مستقیمی با درجه حرارت دهان دارد؛ هنگامی که درجه حرارت دهان افزایش یابد، سلولها فعال و بمحض کاهش درجه حرارت دهان، سلولها غیر فعال میشوند.
به همین علت است. که آب خنک تشنگی را فروکش میکند.
تحقیقات بیشتر نشان میدهد که تحریک سلولهای سیستم عصبی سبب میشود موشها آب بنوشند؛ حتی چنانچه تشنه نباشند.
