عارضههای تنفس از راه دهان و خوابیدن با دهان باز روی چهره کودک
چگونگی تنفس دهانی بر ساختار چهره کودک و هم چنین بر تنفس او در زندگی تاثیر میگذارد؟ این قسمتی از طبیعی زندگیست که اغلب مردم به آن فکر هم انجام نمیدهند به عنوان مثال آیا اطلاع دارید کودکتان از مسیر بینی یا دهان خود نفس میکشد؟ اغلب پدر و مادر جوابش را نمیدانند و هیچ ایدهای از پیامدهای متعدد سلامتی این کار ندارند.
اگر فرزندتان از مسیر دهان تنفس کند، میتواند بر ساختار ایمنی بدن، وضعیت بدن، توانایی آنها برای توجه، اخلاق و رفتار و حتی ساختار چهره آنها اثر گذارد.
تنفس دهان میتواند مسیر تکاملی تمام بدن او را تغییر بدهد و هم چنین وضعیت سلامت وی را برای سایر عمرش نیز تغییر بدهد.
متخصص دهان ودندان بیولوژیکی و کارشناس دکتر ریموند سیلکمن سال هاست که به مریضها ی یاری میکند، تخصص خود را درک میکند، شیوههای ارتودنسی را روشن میکند و تصویر بزرگتر و روشنتری از آنچه برای کودک اتفاق میوفتد را نمایان میکند عارضههای جدی خوابیدن با دهان باز روی چهره و ظاهر کودکان که در ادامه این قسمت از سلامت زیبان به آن پرداخته ایم.
تنفس طبیعی:
تنفس دهان در برابر تنفس از مسیر بینی دارای تاثیرات بسیار مختلفی بر جسم و بدن است، انسانها برای نفس با دهانشان طراحی نشده اند و دهان به منظور تولید صداها (ارتباطات) و برای استفاده از مواد خوراکی طراحی شده است.
در تمام موارد دیگر دهان بایستی بطور طبیعی در موقعیت آرام، ولی بسته قرار گیرد، وقتی کودکی بطور رایج تنفس میکند، تنفسی ساکت دارد، ریتمیک و بدون درد سر پروسه اینگونه است: هوا از مسیر بینی در حالیکه لب بسته است وارد میشود دیافراگم هوا را به ششها فرو میبرد و آنها را بطور کامل پر میکند بعد از آن، هوا آزاد میشود و به بدن اکسیژن رسانی میشود؛ زمانیکه به بدن کاملا اکسیژن رسانی شود، ساختار عصبی میتواند در یک وضعیت پاراسمپاتیک قرار گیرد، حالتی آرام که برای خیلی از نواحی بدن ضروری است، اتفاق بیوفتد.
تنفس طبیعی سبب رشد طبیعی صورت میشود که میتواند به آسانی در چگونگی تشکیل چهره و ساختار دندانها دیده شود.
ساختار صورت و خوابیدن با دهان باز و تنفس دهانی:
تنفس دهانی دارای پیامدهای متنوعی است، تغییراتی که آزار دهنده هستند؛ مشکلات جزئی شامل لبهای خشک، دهان و دندانها (که پوسیدگی را افزونتر میکند) با وجود این، بیشتر، تنفس دهان منتهی به دندانهای کشیده، فک رشد نکرده و رشد پایین صورت میشود.
وقتیکه دهان باز برای تنفس کردن باز میسود، عضلات در گونهها تیره میشوند این عضلات گونههای ملایم، نیروی خارجی را به فک بالا و پایین اعمال میکنند که سبب ایجاد محدودیت در آرک دندان و صورت میشود هم چنین، زبان، که به معنی طبیعی در سقف دهان باید استراحت کند، به کف دهان میچسبد این، سبب میشود که قوس فک فوقانی باریکتر شود (به دلیل فقدان فشار جانبی) و واسط چهره بطور طبیعی رشد نکند، زیرا زبان به این هر یکصد صورت فشار وارد نمیکند.
یک کودک احتمال دارد با یک صورت باریک و یا با کمبودهایی در وسط چهرهاش مواجه شود، که نتیجه ژنها و عوامل دیگرست.
دو مطالعه در گاهنامه آمریکایی ارتودنسی و ارتوپدی دندانی – توسط متخصص دهان ودندان اگیل هارولد نشان داده است که این پدیده بطور کامل واضح است در هر دو تحقیق، پژوهشگران میمونهای جوان را ناچار کردند تا با تنفس دهان خود سازگار شوند و از این راه تنفس کنند آنها دریافتند که تمام میمون هایی که از راه دهانشان نفس کشیدند، دندان هایی کشیده و صورت فک پایینی که اندک رشد کرده را، دارند.
به صورت ویژه، تنفس دهان منتج به کاهش و عقب بودن چانه، فک با زاویهای فشرده و افزایش زاویه میشود به بیانی دیگر، صورت بلند و باریک، فکی کمتر برجسته و چانه و فک پایینتر عقب میافتد.
اثرات اکسیژن کمتر رسیده براثر عارضههای خوابیدن با دهان باز:
تنفس دهان نیز در حالت کلی از نواحی اشتباه از تن برای تنفس کردن استفاده میکنند، در اول تنفس در قفسه سینه فوقانی نسبت به دیافراگم شروع میشود زیرا بدن باید مقدار بیشتری از انرژی را برای بیرون کشیدن هوا به درون اعمال کند.
هوا فقط قسمت فوقانی ریه را پر میکند و هرگز نیاز اکسیژن تمام بدن را انجام نمیدهد بعنوان یک نتیجه، شمار تنفسها احتمال دارد افزایش یابد یا تنفس به همراه عادت خمیازه کشیدن همراه شود این شیوه بدست آوردن میزان فرآوانی هوا برای جبران کمبود اکسیژن است.
این نوع تنفس بیشتر پر سر و صدا و یا متناقض است و فرد را در حالت ساختار عصبی سمپاتیک نگه میدارد این حالت «مبارزه یا پرواز» از بخش زیادی از عملکردهای بیوشیمیایی و ارگانیزم است که نیازمند یک ساختار عصبی آرام میباشد و پشتیبانی نمیکند: هضم، توزیع مواد مغذی، الگوهای خواب و هورمونی، رشد، بهبودی، التیام و بهبود از واقع شدن در اضطراب و نگرانی زیست محیطی و سم، اختلال روانی، اخلاق و رفتار و بسیاری دیگر از مشکلات
تنفس دهانی هم چنین به میزان قابل توجهی بر رشد ذهنی کودک اثر میگذارد زیرا کودکانی که از دهانشان نفس میکشند، کاملا اکسیژن رسانی ندارند وقتیکه آنها از خواب بیدار میشوند، احتمال دارد خسته باشند و تمرکز و توجه را برایشان دشوار کند.
تغییرات ساختاری بدن براثر خوابیدن با دهان باز:
برای جبران کاستیهای رشد از یک الگوی تنفسی غیرعادی، بدن یک موقعیت پیشروی را ایجاد مینماید. این به نوبهی خود اضطراب و نگرانی ی ناخوشایند و بلندمدت بر روی عضلات گردن، شانه و گردن را ایجاد میکند و نتیجتا گردن تنگ و هم چنین درد سر و شانه را ایجاد مینماید.
پایین بدن نیز در سعی به منظور مواجهه با توازن وزن سر است که باعث کاستی و یا درد در پشت کمر میشود و در تنظیم بدن با تغییرات تدریجی باسن، زانوها، مچ پا و پاها و نیز اندامهای داخلی که به یک همبستگی طبیعی وابسته است، نیز اثر میگذارد.