تاثیرات مخرب تنبیه کودکان

عواقب جدی تنبیه‌های پدر و مادر روی کودک

بین تنبیه و پرورش کودکان بازه و تفاوت بسیاری وجود دارد چرا که نتیجه‌ی حاصله از این دو امر متمایز است.

تنبیه کودکان علی الخصوص تنبیه جسمی آن‌ها حس نامطلوبی همچون احساس نا امنی , نارضایتی و داشتن زندگی ناخوشایند و .. را بدنبال دارد.
مقاله‌ای در زمینه عارضه‌های روحی و بدنی تنبیه جسمی در اطفال انتشار یافته بود که بررسی‌های بر روی هزاران کودک در کل دنیا به این مسأله اشاره داشت که کودک انی که تنبیه جسمی را به صورت یکسره و پیوسته در خانواده تجربه میکنند گرفتار عکس العملی با سیگنال‌های منفی در بدنشان می‌شوند و این سیگنال‌ها پس از سی سالگی آغاز به تشکیل بیماریهایی خیلی جدی از قبیل سرطان و .. می‌شوند.
با اهمیت است بدانید که در طی زمان تنبیهات جسمی در اعتماد بنفس کودک تاثیر مخربی خواهد داشت وقتیکه کودکتان وارد اجتماع میشود و تصمیم به حرکت بسوی آتیه را دارد این عوامل درونی مانع از پیشرفت آن خواهد شد.

تفاوت بین تنبیه و تربیت

به منظور دریافت بهترین نتیجه در تربیت و آموختن درسی به اطفال باید به روش مستقیم به همان مسئله اشاره کرد نه اینکه یاری نمایید. آثار منفی اشتباهی وارد عارضه‌های منفی دیگر شد. به نظر برجسته‌ترین متخصصان و روانشناسان تربیتی برای اینکه فرزند شما از ارزش یک مسئله چه خوب و چه نامطلوب مطلع شود و این اهمیت در ذهن او ماندگار باشد بایست با لفظ درست آن را جابه‌جا‌ کنید چطور؟
به عنوان نمونه اگر فرزندتان در مدرسه و یا در منزل خراب کاری به بار می‌آورد بهترین و موثر‌ترین روش این است که خیلی محکم و مسمم و با جدیت یکبار به او تذکر دهید با گفتن حرفهایی مانند: «دیگه این کارو تکرار نکن» البته با صدایی تقریبا بلند و نگاهی محکم که کودک متوجه اهمیت اشتباهش بشود.
اگر فرزندتان کوچک است و بعنوان نمونه دست به چیزی می‌زند که نبایستی به آن دست بزند بایست با صدایی بلند و حالتی مسمم به وی بگوئید «دست نزن» این یکبار و محکم گویی‌ها خیلی مناسب‌تر از این است که بارها با ملایمت بیان کنید و در انتها به علت ملایمت شما کودک آن را جدی نگرفته و مجدد تکرار کند و شما وادار به تنبیه جسمی شوید.

از عقیده شما تنبیه جسمی هیچ جایگاهی در تربیت ندارد و هرگز انجام آن واجب و ضروری نیست؟! 

دقیقا! هر عملی که شان پدر و مادر و طفل را پایین بیاورد، کار نادرستی است.

محرومیت، جریمه و گوشه تنهایی شیوه‌های تربیتی بهتری هستند.

باید حرمت کودکان را نگه داریم.

تنبیه باید درجه بندی شود.

برای طفلی که امروز کار اشتباهی میکند می‌توان محرومیت را درجه به درجه افزایش داد.

من کودکانی را دیده‌ام که حتی مادر دست آن‌ها را سوزانده ولی کودک نسبت به تنبیه مقاوم شده و باز هم کار خود را می‌کند! این موضوع یعنی حتی تنبیه جسمی هم نمیتواند کاری کند که درنهایت مادر به کودکی حرف گوش کن برسد.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دوازده − هفت =