ترک عادتی نامطلوب و خطرآفرین بنام شکستن قولنج
عضلاتی که بیشتر دچار این حالت می‌شوند، عضلات اطراف ستون مهره‌ها و عضلات گردن هستند.
در اینحال ماهیچه نسبت به لمس دردآور و حساس میشود و بهمین علت فرد نمی‌تواندمثل قبل، جسم خود را حرکت دهد.
تقریبا همه آدم‌ها در طی زندگی خود گرفتگی عضلانی را تجربه میکنند..
اسپاسم‌های عضلانی میتوانند به علت:
اندک آبی بعد از انجام ورزش‌های سنگین، استفاده زیاد و درازمدت از عضلات، زیان‌های بدنی و هم چنین کمبود بعضی مواد معدنی مانند منیزیم و کلسیم رخ دهند.
افزون بر این، اسپاسم عضلانی میتواند علامتی از یک بیماری اعصاب و روان باشد، به خصوص اگر به صورت متناوب و در شرایط خاص تکرار شود.
هر چند اسپاسم عضلانی در غالب اوقات متعاقب از علت‌های چندان خطرناکی نیست، ولی در صورت تکرار باید وجود زیان‌های مغزی، فشار روی نخاع در ستون مهره‌ها و حتی بیماریهایی چون ام
اس را از دید دور نداشت.
نخستین دفعه در سال ۱۹۷۱ دو دانشمند آلمانی، بعد از وارد آوردن یک نیروی کششی به مفصل بین انگشت و روی دست، تشکیل حباب‌های گازی را در مفصل اثبات کردند.
مفاصل بدن ما بوسیله یک بافت پوششی احاطه شده اند که به آن کپسول مفصلی می‌گوییم.
در درون این کپسول، مایعی وجود دارد که را بالا ببرید حالت لغزندگی، سبب حرکت آسان‌تر استخوان‌ها در مجاور هم میشود.
مواد معدنی و گازهای گوناگونی در این مایع محلول هستند.
حرکات مفصلی در حین فعالیت‌های متداول جسمی، سبب بالارفتن حجم مفصل و کاستن از فشار مایع مفصلی میشود.
کاستن از فشار سبب یک حالت مکش در درون فضای مفصل شده و گازهای محلول در مایع به صورت حباب در می‌آیند.
ایجاد این حباب‌ها سبب برانگیختن گیرنده‌های عصبی درون مفصل میشود و بدین ترتیب، مغز از ایجاد یک حالت غیرطبیعی در مفصل اطلاع پیدا میکند.
حال می‌توان فهمید که چرا ما بعد از مدت زمانی فعالیت، دوست داریم قولنج مفاصل خود را بشکنیم.
در واقع ما به صورت غیرارادی سعی میکنیم پیام ناراحت کننده‌ای را که از مفاصل به مغزمان فرستاده شده است، از بین بردن کنیم.
و ولی ماجرا برای بعضی اشخاص به همین جا ختم نمی‌شود.
آرام آرام با تکرار این کار، بعضی از ما نه به خاطر روان‌تر شدن حرکت مفصل‌های خود، بلکه فقط برای لذت بردن از آوای شکستن، به جان مفاصل خود می‌افتیم، طوری که تا آوای جدیدی را مفاصل خود نشنویم، دست بردار نیستیم.
از این صدا بترسیم؟
اطلاعات اثبات شده چندانی وجود ندارند که نشان دهند، شکستن مفاصل طبق عادت، نهایتا سبب آرتریت آن‌ها میشود، ولی در عورض اثبات شده است که با تحت کشش قرار دادن مفاصل، ساختارهای اطراف مفصل مانند عضلات، رباط‌ها و تاندون‌ها زیان می‌بینند و بنابراین در مدت طولانی امکان انجام حرکات ظریف از فرد سلب میشود.
همچنین، زیان ساختارهای اطراف مفصل، دامنه حرکت آن را بطور غیرطبیعی افزایش میدهد و احتمال دررفتگی آن را زیاد میکند.
با همه این تفاصیل، حرکت دادن غیرمنتظره گردن یا ستون مهره‌ها برای شنیدن صدا زا آن‌ها، بهیچوجه منطقی به نظر نمی‌رسد.
حرکت سریع گردن میتواند به زیان شریان‌های تغذیه کننده مغز و سایش تدریجی مهره‌ها منتج شود.
زیان مهره‌های گردنی میتواند آن قدر پرخطر و فاجعه بار باشد که هر آدم عاقلی را از نه شنیدن این آوای خوشایند منصرف کند.
همانگونه که علت‌های متعددی سبب پیدایش قولنج می‌شوند، درمان و جلوگیری از آن هم، مجراهای گوناگونی دارد. چنانچه درد و محدودیت حرکت شما متعاقب از اسپاسم و گرفتگی عضلانی باشد، بایست به شناخت دلیل و مداوای آن پرداخت؛ به عنوان مثال برخی داروهای پایین آورنده کلسترول پلاسمای خون، داروهای بالارفتن فشار خون ، داروهای ضد آلزایمر و ضد پارکینسون توانایی دارند سبب گرفتگی‌های عضلانی شوند.
چنانچه داروی خاصی را بطور مرتب مصرف میکنید و گرفتار گرفتگی عضلانی شده اید، شاید عاقلانه‌ترین کار ممکن، مراجعه به دکتر متخصص تان باشد.
چنانچه بعد از انجام تمرینات ورزشی سنگین و درازمدت، گرفتار گرفتگی عضلانی شده اید، بااهمیت‌ترین دلیل، به هم ریختن تنظیم آب و املاح بدنتان است.
پسندیده‌تر است سریعا مایعات واملاح از دست رفته جسم خود را با آشامیدن مایعات مفید جایگزین نمایید و در نوبت‌های بعدی قبل از آغاز فعالیت ورزشی نیز به مقدار مکفی مایعات استفاده کنید.
هم چنین ماساز ناحیه‌ای که گرفتار اسپاسم شده است یا گذاشتن کیسه یخ نیز میتواند تاثیرگذار باشد.
مصرف دواهای ضدالتهاب و شل کننده‌های موضعی عضلانی بطور معمول آخرین اقدامی است که میشود در خانه انجام داد، هر چند که بهترست برای نخستین بار توسط دکتر سفارش شده باشند.
به هر صورت بکارگیری پمادهای موضعی سالیسیلات و پیروکسیکام توانایی دارند دراین شرایط اثربخش واقع شوند.
در کل بایستی گفت که چنانچه قولنج شما به دلیل تشکیل همان حباب‌های عجیب هم باشد، راه درمان جلوگیری، شکستن قولنج نیست.
مفیدترین کار اینست که با تنظیم ۱ برنامه منظم ورزشی، به آهستگی قدرت و انعطاف و نرمش پذیری عضلات و مفاصل جسم خود را بالا ببرید و حداکثر دامنه حرکت آن‌ها را بالا ببرید.